Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Translate

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Τον γύρο του κόσμου κάνουν οι συλλήψεις Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη

Σε ολόκληρο τον κόσμο ταξιδεύει η είδηση των συλλήψεων Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη και άλλων στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Από το BBC, το Al Jazeera, το ITV το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων αναπαρήγαγαν την είδηση πραγματοποιώντας εκτενή ρεπορτάζ.

Όπως αναφέρει το βρετανικό δίκτυο BBC «η ελληνική αστυνομία συνέλαβε τον επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Χρυσή Αυγή, Νίκο Μιχαλολίακο, με την κατηγορία σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. Εντάλματα σύλληψης έχουν εκδοθεί και για άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής».

Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρει πως οι συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν έπειτα από την έκρηξη οργής για τη δολοφονία του «αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το αραβικό δίκτυο Al Jazeera που αναφέρει την σύλληψη των Μιχαλολιάκου και Κασιδιάρη, όπως και το Sky News, το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, το πρακτορείο Reuters, το Russia Toda, το Βρετανικό δίκτυο ITV, το ιταλικό πρακτορείο Ansa και η ισπανική El Mundo.


πηγηinnews

Πλάκα – πλάκα θα γίνει κανένα πραξικόπημα και δεν θα το καταλάβουν!

Πλάκα – πλάκα θα γίνει κανένα πραξικόπημα και δεν θα το καταλάβουν οι φωστήρες της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Διότι μετά από αυτό που έγινε με τον επικεφαλής της Γ’ Διεύθυνσης (Αντικατασκοπίας) της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν έχει προηγούμενο. Ο εν λόγω αξιωματικός μετακινήθηκε αίφνης σε άλλη υπηρεσία της ΕΥΠ διότι τώρα κατάλαβαν ότι είναι συγγενής με τον βουλευτή Β’ Πειραιά της Χρυσής Αυγής, Ν. Κούζηλο. Κι όμως, στην παραπάνω υπηρεσία, στην οποία ο συγγενής του βουλευτή είναι σημαίνοντα ρόλο, ανατέθηκε η παρακολούθηση της οργάνωσης. Είναι υπεύθυνη για τον υπερκοριό και το «βαλιτσάκι» και είναι αυτή που δίνει όλες τις σημαντικές πληροφορίες στον Αρειο Πάγο ώστε να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες κατά στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Δεν ήξερε η ΕΥΠ ότι το στέλεχός της είναι συγγενής Χρυσαυγίτη; Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια μαύρη τρύπα στην Κατεχάκη και κανείς να μην το πήρε χαμπάρι;

Προς θεού, δε λέμε τίποτε για τον αξιωματικό. Μπορεί να είναι άξιος, ο καλύτερος απ’ όλους. Δε μπορεί, όμως, να βάζεις το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Τι θα έλεγε κάποιος αργότερα αν π.χ. είδε αποκρυβεί κάποιος σημαντικό στοιχείο στην έρευνα; Δε θα έλεγε ότι ο αξιωματικός το απέκρυψε, ακόμη κι αν δεν το έκανε;

Τώρα ο αξιωματικός μετατέθηκε σε άλλη υπηρεσία και στην Κατεχάκη νομίζουν ότι όλα βαίνουν καλώς; Η γκάφα που έκαναν πώς πληρώνεται; Διότι απ’ ότι μαθαίνουμε, χωρίς να είμαστε σίγουροι, ο αξιωματικός της ΕΥΠ είχε και το ίδιο επώνυμο με τον Χρυσαυγίτη βουλευτή. Τόση ανικανότητα;

Και για να έχουμε καλό ρώτημα. Αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο εν λόγω αξιωματικός είχε εμπλοκή και με τις απαγωγές Πακιστανών πριν μερικά χρόνια; Ας μας απαντήσει κάποιος.


Πηγη Antinews

Που θα πάνε οι ψηφοφόροι που θα εγκαταλείψουν την ΧΑ;

Που θα πάνε οι ψηφοφόροι που θα εγκαταλείψουν την ΧΑ; Θα επιστρέψουν  στη ΝΔ όπως αισιοδοξούν κορυφαία στελέχη της;  Είναι πολύ πιθανό να συμβεί κι αυτό, αν και είναι πολύ νωρίς για να το προδικάσουμε. Για παράδειγμα στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται αυτόν τον καιρό μου λένε πως η μεγάλη πλειοψηφία όσων εγκαταλείπουν την ΧΑ δηλώνουν ότι δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν, ή ότι θα ψηφίσουν τον «Κανένα» κλπ κλπ. Δεν επιστρέφουν δηλαδή στη ΝΔ.

(Βεβαίως, αν θέλουμε τις πιστεύουμε αυτές τις δημοσκοπήσεις επειδή με το κλίμα που επικρατεί πολύ δύσκολα θα πει κάποιος στο τηλέφωνο ότι ήταν ή είναι Χρυσή Αυγή).

Σε κάθε περίπτωση η επιστροφή μεγάλου μέρους των απολωλότων ψηφοφόρων στο γαλάζιο μαντρί θα αποδειχθεί μια πολύ δύσκολη επιχείρηση για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν αλλάξει: Πρώτον, οι βασικοί παράμετροι που τους οδηγήσαν να ψηφίσουν ΧΑ (Μνημόνια, φτώχεια, ανεργία, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα). Και δεύτερον η λειτουργία και συμπεριφορά του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ.

Έχουμε ξαναγράψει ότι οι κοινωνίες διοικούνται με ιδέες. Με τις ιδέες που επικρατούν και γίνονται οι κυρίαρχες σε κάθε ιστορική περίοδο, καθορίζοντας την μορφή του πολιτεύματος και τον τρόπο άσκησης της εξουσίας. Η κυβέρνηση επιβάλλεται και μακροημερεύει όταν οι πράξεις της έχουν την συναίνεση των διοικούμενων. Γι’ αυτό η μάχη για την «κατάκτηση του μυαλού» των πολιτών είναι ακατάπαυστη και γι’ αυτό συνήθως αναφερόμαστε σε ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία.

Η Νέα Δημοκρατία, εδώ και δεκαετίες, έχει χάσει κατά κράτος τη μάχη στο χώρο των ιδεών. Τους λόγους τους έχουμε εξηγήσει επανειλημμένως και είναι περιττό να επανέλθουμε. Σε ό,τι αφορά την Χρυσή Αυγή, ο δρόμος που οδήγησε στην εκπληκτική άνοδο της άνοιξε επί του τελευταίου Καραμανλή με τις θεωρίες του «Μεσαίου Χώρου»  και το βιβλίο της Ιστορίας της Γιαννάκου που έφτιαξαν τον ΛΑΟΣ και στην συνέχεια έγινε λεωφόρος με τα μνημόνια και την διάλυση του κόμματος του Καρατζαφέρη (αν είναι δυνατόν να αναπολούμε τον ΛΑΟΣ μπροστά στους κινδύνους που εκπροσωπεί η ΧΑ).

Με κίνδυνο να στενοχωρήσω κάποιους φίλους θα πω κι αυτό: Υπήρχε περίπτωση η ΧΑ να γίνει αυτό που έγινε αν ο Α. Σαμαράς δεν έκανε την περίφημη στροφή του 2011 και δεν συμμετείχε η ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου; Ποιος Μιχαλολιάκος και ποιος Καμμένος; Δεν θα τολμούσε κανείς τους να κουνηθεί αν συνεχιζόταν η ιδεολογική παντοδυναμία που είχε κερδίσει προσωρινά η ΝΔ του Σαμαρά από την εποχή της εσωκομματικής μάχης με τη Ντόρα. Κάποιοι όμως ξέχασαν πολύ γρήγορα ότι ο κρυστάλλινος πατριωτικός λόγος του ανέβασε τον Αντώνη στον θώκο της ηγεσίας και όχι οι σύμβουλοι και οι παρατρεχάμενοι. Όλοι εδώ στο Antinews γνωρίζουμε εξάλλου ότι πολλοί από εκείνους που ψήφισαν τους ΑΝΕΛ και την ΧΑ είναι απογοητευμένοι «σαμαρικοί».

Για να το πούμε απλά: Σε μια εποχή που ο λαός της παράταξης περίμενε να δει την πολιτική μετενσάρκωση ιδεολογικών προταγμάτων όπως «πατρίδα», «έθνος» κλπ ,  δηλαδή όλων εκείνων που του έλειπαν τόσα χρόνια και περίμενε από τον Σαμαρά να τα κάνει πράξη, άκουγε να του μιλάνε μόνο για κάποιον άνοστο και ξενέρωτο «κοινωνικό φιλελευθερισμό».

Το χειρότερο από όλα ήταν ότι αυτός ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» διατυπώθηκε ακριβώς για να διαψευστεί, παραμονές της διαχείρισης του Μνημονίου από την ΝΔ: διότι δεν υπάρχει τίποτα το φιλελεύθερο στα έκτακτα χαράτσια και τίποτα το κοινωνικό στην ύφεση και στην ανεργία. Είναι σαν να επελέγη το όνομα ακριβώς για να εκφράσει μια μοιραία αυτοδιάψευση, λειτουργώντας στο θυμικό της βάσης της παράταξης όπως ακριβώς το μουρουνέλαιο στις γλώσσες των παιδιών.

Σε μια χώρα που οι αμιγείς φιλελεύθεροι δεν έχουν καταφέρει ποτέ να μπουν στη Βουλή και είναι σαφώς αντιπαθείς στην συντηρητική βάση της παράταξης, σε μια χώρα όπου το 57% των Ελλήνων πολιτών αυτοπροσδιορίζονται ως «συντηρητικοί» σε δημοσκόπηση της Public Issue στα τέλη του 2009 (πριν δηλαδή από την κρίση που έστρεψε προς τα Δεξιά την πολιτική μας γεωγραφία) και σε μια Ευρώπη όπου ο αμιγής φιλελευθερισμός ηττάται (οι Γερμανοί φιλελεύθεροι θα βλέπουν πλέον την Βουλή από την τηλεόραση) και οι συντηρητικοί κεντροδεξιοί με την κοινωνική οικονομία της αγοράς (Soziale Marktwirtschaft) κερδίζουν κρουνηδόν- σε αυτήν την Ελλάδα και σε αυτήν την Ευρώπη επελέγη ο κυρίως χαρακτηρισμός «φιλελεύθεροι» για την μεγάλη κεντροδεξιά, αφήνοντας άπλετο χώρο στους νεοναζί να ψεύδονται στο πόπολο ότι υιοθετούν τελικά εκείνοι τα ξεχασμένα προτάγματα της συντηρητικής κεντροδεξιάς και της πολιτικής χριστιανοδημοκρατίας (που τόσο άτσαλα καπηλεύεται και ο κ. Νικολόπουλος).

Πως θα ανακτήσει λοιπόν η ΝΔ την ιδεολογική πρωτοβουλία και κυριαρχία;

Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικές και ιδεολογικές ανακατατάξεις είναι τόσο γρήγορες σε αυτήν την φάση, που μεγάλες μάζες λαού δεν ταυτίζονται τόσο εύκολα με ένα ξεκάθαρο και ευκρινές ιδεολογικό πρόταγμα που να κρατήσει παραπάνω από… δυο-τρεις μήνες. Από το Δεξιός-Αριστερός πήγαμε στο Μνημονιακός-Αντιμνημονιακός, μετά στο Παλαιά Πολιτική Τάξη-Νέα Πολιτική Τάξη, μετά στο Μνημονιακοί-Αριστερά, μετά στο Θεσμικοί-Μαχαιροβγάλτες και Βομβιστές και πάει λέγοντας, όλο τρέχει το τόπι και άντε να το προλάβεις.

Τι να κάνουμε λοιπόν; Επιλέγουμε έναν ιδεολογικό προσδιορισμό που να αντικατοπτρίζει την ψυχή της παράταξης. Αυτός ο προσδιορισμός μπορεί να εξασφαλίσει την αναγκαία ιδεολογική σταθερά στα χρόνια που έρχονται και υπάρχει στο όραμα-σχέδιο για την ενότητα και την ηγεμονία της Κεντροδεξιάς που παρουσίασε ο Σαμαράς στο πρόσφατο 9ο Συνέδριο του κόμματος:

Πρώτον, υπεράσπιση των εθνικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με αξιοποίηση της διεθνούς της θέσης.

Δεύτερον, ανάπτυξη και διεύρυνση της Δημοκρατίας με την καταπολέμηση της αυθαιρεσίας των μειοψηφιών, του κομματικού κράτους και της κρατικοδίαιτης διαπλοκής.

Τρίτον, πηγή δύναμης και υπερηφάνειας είναι ο Πολιτισμός μας. Ή Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει στη σύγχρονη Αναγέννηση που παρατηρείται διεθνώς, πράγμα που θα σημαίνει ταυτόχρονα και πνευματική Αναγέννηση της Πατρίδας μας;

Τέταρτον, Ασφάλεια του Πολίτη και Πόλεμος στην Εγκληματικότητα! Η Ελευθερία δεν είναι αντίθετη με την Ασφάλεια, όπως νομίζουν κάποιοι. Η Ασφάλεια των πολιτών είναι προϋπόθεση Ελευθερίας.

Τέταρτον,  πόλεμος στην λαθρομετανάστευση.

Έκτον, το εθνικό συμφέρον! Το Έθνος δεν είναι έννοια «ξεπερασμένη». Το Έθνος είναι πάνω από κόμματα, το Έθνος είναι πάνω από ιδεοληψίες, το Έθνος μας ενώνει. Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς πολίτες, πολίτες χωρίς πόλη, χωρίς κοινή Πατρίδα! Και χώρες χωρίς Εθνική υπόσταση, δεν είναι ελεύθερες χώρες, είναι «γεωγραφικοί» χώροι, πιόνια στα χέρια των ισχυρών. Για μας, για την παράταξή μας, η Ελλάδα είναι χώρα, δεν είναι «χώρος»! Και οι Έλληνες είναι λαός, δεν είναι «πληθυσμός»!

Έβδομον, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας αποτελεί στρατηγική επιλογή.

Κολύμπι στις πλατιές μάζες και λαϊκή ενότητα

Γράφαμε παλαιότερα: Παρά τον εκπληκτικό πολιτικό λόγο του Σαμαρά, η ΝΔ δεν κατάφερε (δεν μπορεί ακόμα) να σπάσει τα φράγματα που την χωρίζουν από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Κυρίως επειδή η παρουσία της είναι επαμφοτερίζουσα και η “εικόνα” της συγκινεί μόνον τους γέρους στα καφενεία.

Αν όμως θέλει η Νέα Δημοκρατία να είναι το κόμμα του αύριο πρέπει να βγει έξω στον κόσμο, να κολυμπήσει στις μάζες, να ζήσει την μπόρα και να ετοιμαστεί για τον χειρισμό της επόμενης μέρας.  Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δουλέψει η Δημοκρατία. Δημοκρατία είναι η συμμετοχή του κόσμου, όλου του κόσμου.  Κόσμου που νομίζει ότι είναι δεξιός, κεντρώος ή αριστερός, δεν έχει σημασία.  Συμμετοχή στα ζητήματα, στους φόβους. Ο κόσμος ψάχνεται. Την ίδια στιγμή, το διαδίκτυο και τα καφενεία βράζουν από τα ίδια ερωτήματα: Επιβίωση.  Εθνικά Θέματα. Παιδεία. Διαπλοκή. Φόροι. Γεωπολιτικά. Σύνταγμα.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα, μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως κομματικών τοποθετήσεων. Για αυτό και τη λύση δε θα τη δώσει ένας στενά κομματικός αρχηγός. Η χώρα χρειάζεται ηγέτη που θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, θα κάνει την υπέρβασή του, και θα δημιουργήσει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι. Αυτός μόνο ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να είναι. Είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει όραμα και να ενώσει….

 Βασίλης Ζήσης – Γιώργος Κ. 

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Τα φάρμακα στην αρχαία Ελλάδα

Με τις πρώτες εκδηλώσεις ζωής επί της γης βρίσκουμε και αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες ασθενειών. Η ασθένεια πάντοτε συνόδευε τη ζωή. Σκηνές χαραγμένες σε τοίχους σπηλαίων, σε βράχους, ο τρόπος ταφής των νεκρών κ.ά. αποτελούν μαρτυρίες για τον τρόπο αντιμετώπισης των ασθενειών.

Η αναζήτηση των φαρμάκων άρχισε από το περιβάλλον. Όπως και τα ζώα, ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε πολύ ανεπτυγμένο το ένστικτο αυτοπροστασίας. Σταδιακά κυριάρχησε η παρατήρηση και ο συσχετισμός των θεραπευτικών μέσων με συγκεκριμμένες ασθένειες. Αναμφίβολα και η τύχη βοήθησε στην ανακάλυψη των φαρμάκων.

Θεωρώντας την θεραπευτική των πρωτογόνων σαν μια ενότητα, που διήρκεσε εκατοντάδες αιώνες πιστεύεται ότι αρχικά ήταν ενστικτώδης και εμπειρική, έπειτα έγινε δαιμονιακή και ανιμιστική και στην τελευταία φάση της υπήρξε μαγική και θεοκρατική. Θρησκεία και θεραπευτική συνδέθηκαν άρρηκτα σ΄ αυτή την τρίτη φάση και ήταν αποκλειστικά κτήμα των ιερέων. Η άγνοια και η φαντασία καλλιεργούμενη από τις εκάστοτε θρησκευτικές αντιλήψεις γέννησε τον φόβο και δημιούργησε την μαγική και συμπτωματική θεραπευτική. Για χιλιάδες χρόνια, η φαρμακευτική χρήση των φυτών περιορίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στη θεραπεία πληγών και τραυμάτων, αφού όλες οι μη τραυματικές παθήσεις αποδίδονταν στις πράξεις των θεών. Ταυτόχρονα πιστευόταν ότι, αφού τα φυτά ήταν δώρα των θεών, το σχήμα των φύλλων, των καρπών ή των ριζών τους ήταν ενδεικτικά του οργάνου του ανθρωπίνου σώματος, που μπορούσαν να θεραπεύσουν, π.χ. θεωρείτο αποτελεσματικό για τις πληγές από τρυπήματα το υπερικό (Hypericum perforatum L.), διότι τα φύλλα του είναι διάτρητα.

Η θεοκρατική αντίληψη για την θεραπευτική υπήρχε σε όλους τους αρχαίους λαούς, ακόμη και στους αρχαίους Έλληνες την προϊπποκρατική περίοδο.

Η θεραπευτική των αρχαίων Ελλήνων εξελίχθηκε σε τρείς περιόδους:

Ι. Προϊπποκρατική περίοδο (3000 π.Χ.-5ο αιώνα π. Χ.): κατά τους τελευταίους αιώνες παρατηρείται μια αλλαγή θεώρησης της θεραπευτικής και οι θεοκρατικές απόψεις αντικαθίστανται από φιλοσοφικές αντιλήψεις.

ΙΙ. Ιπποκρατική (5ος-3ος πΧ. αιών): συμπίπτει με το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού

ΙΙΙ. Αλεξανδρινή ή ελληνιστική (3ος π Χ. αιών – 641 μ. Χ.). Σ’ αυτήν εντάσσεται και η ελληνο-ρωμαϊκή περίοδος (146 π. Χ., που υποτάχθηκε η Ελλάδα στους Ρωμαίους έως το 395 μ. Χ., που χωρίστηκε το ρωμαϊκό κράτος σε δυτικό και ανατολικό).

Για τη προϊπποκρατική περίοδο δεν υπάρχουν πολλές συστηματικές μαρτυρίες, αλλά περιοριζόμαστε σε έμμεσες πληροφορίες από επιγραφές, αναθηματικές πλάκες και από μη ιατρικά έργα, όπως τα Ομηρικά και τα Ορφικά έπη.

Στα Ορφικά έπη (6ος π. Χ. αιών) αναφέρονται ο κέδρος, το ψύλλιον (Plantago psyllium- Plantaginaceae), ο κνίκος (Carthamus tinctorius- Compositae), η αγχούσα (Anchusa tinctoria L. – Boraginaceae), ο μανδραγόρας, η ανεμώνη κ.ά.

Στη Θεογονία του Ησίοδου (8ος π Χ. αιών) υπάρχει η πρώτη γραπτή αναφορά για την μήκωνα. Ήδη από τους υστερομινωικούς χρόνους ήταν γνωστή η χρήση του οπίου, όπως μαρτυρεί αγαλματίδιο, που ονομάσθηκε «η θεά των μηκώνων», δεδομένου ότι φέρει στην κεφαλή τρεις καρφίδες ομοιώματα των κωδιών.

Στα Ομηρικά έπη αναφέρονται αρκετά φυτά, όμως με ατελείς περιγραφές επειδή πιθανότατα ο Όμηρος ήταν τυφλός. Τα «ανδροφόνα ή θυμοφθόρα φάρμακα» ήταν δηλητηριώδη βότανα με τα οποία επάλειφαν τα βέλη ή δηλητηρίαζαν την τροφή. Τα «ήπια ή οδυνήφατα φάρμακα» ήταν τα παυσίπονα. Τα «λυγρά ή κακά φάρμακα» ήταν αυτά, που προκαλούσαν αμνησία. Πρόκειται για δρόγες με αντιχολινεργική δράση και εντονότατη ψυχοπληγική επίδραση. ΄Όπως φαίνεται, οι αρχαίοι Έλληνες ήδη από την προκλασσική εποχή γνώριζαν την επίδραση επί του ψυχισμού φυτών με αντιχολινεργικά αλκαλοειδή (πχ. τα Σολανώδη:Datura stramonium, Atropa belladonna, Hyoscyamus niger), τα οποία προκαλούν αμνησία και παραλήρημα. Στην ραψωδία κ΄ της Οδύσσειας αναφέρεται ότι η Κίρκη χρησιμοποιούσε λυγρά φάρμακα, τα οποία έριχνε κρυφά σε ένα χυλώδες ρόφημα «τον κυκεώνα» (από Πράμνειο οίνο, κριθάλευρο και τριμμένο τυρί αιγός), στο οποίο προσέθετε και μέλι για να εξαλείψει την πικρή γεύση των φυτών και το προσέφερε στους συντρόφους του Οδυσσέα.

Το μώλυ (από το ρήμα μωλύω= αφανίζω, αδυνατίζω, παραλύω) ήταν το αντίδοτο των λυγρών φαρμάκων (που το έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα για να αποφύγει την επίδρασή τους). Είχε μαύρη ρίζα και γαλακτόχροα άνθη, η δε εξόρυξή του ήταν δύσκολη. Πολλές απόψεις έχουν διατυπωθεί σχετικά με την ταυτότητα του φυτού. Κατά τον Θεόφραστο ένα ανάλογο φυτό με το μώλυ του Ομήρου εφύετο στην Κυλλήνη, αλλά η εκρίζωσή του ήταν εύκολη. Σύμφωνα με τον Sprengel, πρόκειται για το Allium nigrum (κρόμμυον το μέλαν), όμως αυτό έχει ρόδινα άνθη. Το μώλυ περιγράφεται και από τον Διοσκουρίδη, ο οποίος το αναφέρει ως αλεξιφάρμακον. Ο Πλίνιος εσφαλμένα θεώρησε το μώλυ ως μανδραγόρα. Κατά τον Matthiolus ήταν είδος κρομμύου. Άλλοι το θεώρησαν είδος σκόροδου (Λιναίος) ή το ταύτισαν με τον μέλανα ελλέβορο, ο οποίος έχει μαύρη ρίζα, άσπρα άνθη, εξορύσσεται δύσκολα και φύεται στα Ασιατικά παράλια. Κατά τον καθ. Εμμανουήλ τα μορφολογικά στοιχεία, που περιγράφει ο Όμηρος για το μώλυ προσομοιάζουν με αυτά της Frittilaria ή της Tulipa. Η πιο σωστή άποψη είναι να αναζητηθεί η ταυτότητα του φυτού σε κάποιο αντιχολινεργικό αντίδοτο, οπότε πρέπει να περιέχει αντιχολινεστεράση (πχ. γαλανθαμίνη, που θεραπεύει την αντιχολινεργική δηλητηρίαση από τα αλκαλοειδή του τροπανίου και υπάρχει σε υψηλά ποσοστά στο Galanthus nivalis).

Ένα άλλο φυτό, που αναφέρεται στην δ΄ ραψωδία της Οδύσσειας είναι το νηπενθές, το οποίο αφενός είχε έντονη φαρμακοδυναμική δράση σε συνέργεια με το κρασί και αφετέρου ήταν κατευναστικόν και παυσίλυπον. Περιγράφεται ως φάρμακο, που καταργούσε την συνειδησιακή επαφή προς τα εξωτερικά ερεθίσματα, καθώς και την μνημονική ανάπλαση των γεγονότων, δεν προκαλούσε όμως σύγχυση και ελάττωση της αντιλήψεως των ερεθισμάτων. Επομένως, είχε καταπραϋντική επίδραση επί ορισμένων σχηματισμών του ρινεγκεφαλικού συστήματος, συντελώντας στη μείωση των κατεχολαμινών και της ακετυλοχολίνης και στην αύξηση της σεροτονίνης, προκαλώντας αμνησία. Η ταυτότητα του φυτού, όπως και για το μώλυ, μέχρι σήμερα δεν είναι σαφώς γνωστή. Ο Θεόφραστος ταυτίζει το νηπενθές του Ομήρου με το χαιρώνειον. Κατά τον Πλίνιο ήταν το ελένιο (Inula helenium L.). O Πλούταρχος και ο Γαληνός το ταυτίζουν με το βούγλωσσο (Anchusa italica Retz.). Ορισμένοι το ταύτισαν με τον μανδραγόρα, άλλοι με την ινδική κάνναβι και τέλος με το όπιο.

Επίσης, στον Όμηρο αναφέρεται ένα είδος γάζας η ονομαζόμενη σφενδόνη από καλοστριμμένο μαλλί προβάτου, με την οποία περιέδεναν τα τραύματα. Η σφενδόνη-επίδεσμος αναφέρεται αργότερα και από τον Ιπποκράτη και από τον Γαληνό.

Προς το τέλος της προϊπποκρατικής περιόδου, η θεραπευτική έπαυσε να έχει ερμητικό χαρακτήρα και να ασκείται μόνο από τους ιερείς, αλλά και οι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με την θεραπευτική, οι οποίοι όμως περιέπιπταν σε διάφορες άσκοπες θεωρίες. Έτσι εμφανίσθηκαν οι φιλόσοφοι-ιατροί.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο υπήρχαν ιατρικές Σχολές και πριν από την ιπποκρατική περίοδο (Κυρήνης, Ρόδου, Κρότωνα, Κνίδου κ.ά), όπου οι Ασκληπιάδες δίδασκαν μυστικώς στους απογόνους τους την ιατρική, αλλά σταδιακά την μάθαιναν και ξένοι. Η θεραπευτική διδάσκετο, επίσης, από τους περιοδευτές, που ήταν πλανώδιοι θεραπευτές και από τους ιατροσοφιστές, που δεν ήταν ιατροί, αλλά σοφιστές και εκμεταλλευόταν την αμάθεια και την ευπιστία. Ακόμη υπήρχαν οι στρατιωτικοί ιατροί, οι αλειπτές ή μειγματοπώλες, που εμπορεύοντο φάρμακα, δηλητήρια, καλλυντικά κλπ., οι φαρμακείς ή φαρμακίδες, γυναίκες, που ασχολούντο με τη συλλογή βοτάνων, οι μυροπώλες, που πωλούσαν μύρα, αλοιφές, θυμιάματα κλπ και οι μαιές, γυναίκες καταγόμενες συνήθως από τη Φρυγία και την Θεσσαλία, που εκτός των άλλων ασχολούντο με τα εκτρωτικά φάρμακα.

Ο Ιπποκράτης (460 π. Χ. – 377 ή 356 π. Χ.) έζησε την περίοδο, που μεσουράνησε ο ελληνικός πολιτισμός και χάρις στο έργο του η θεραπευτική απέκτησε δική της υπόσταση ως ανεξάρτητη επιστήμη. Η παρατηρητικότητά του και η κρίση του τον ανέδειξαν στον σπουδαιότερο ιατρό της αρχαιότητας. Με τον όρο Ιπποκρατική Ιατρική δηλώνεται όχι μόνο η ιατρική του Ιπποκράτη, αλλά και των μαθητών και των οπαδών του, που εργάστηκαν εμπνευσμένοι από το παράδειγμα και την διδασκαλία του. Απομάκρυνε την θεραπευτική από την μαγεία και την δεισιδαιμονία και την στήριξε στην άμεση παρατήρηση και το πείραμα.

Στο έργο του Ιπποκράτη αριθμούνται 336 δρόγες χωρίς περιγραφή, πιθανόν διότι τα θεωρούσε γνωστά από τους ριζοτόμους.

Ε. Σκαλτσά
Επίκουρη ΚαθηγήτριαΤομέας Φαρμακογνωσίας, Τμήμα Φαρμακευτικής, Πανεπιστημιόπολις, Ζωγράφου, Αθήνα, 157 71.

Πίν. 1. Φαρμακολογική κατάταξη των δρογών στο έργο του Ιπποκράτη

Ιατρικά καθαρτικά

μέλας ελλέβορος (Helleborus officinalis), λευκός ελλέβορος (Veratrum album), ευφόρβιες: τιθύμαλλος (Euphorbia characias L.), ιπποφαές (E. spinosa L.), πέπλος (E. peplus L.), κυπαρυσσία (E. cyparissias L.), σίλφιο (Ferula assa- foetida L.), κνέστρον (Daphne gnidium), κνέωρον, κνίκος (Carthamus tinctorius L.), κολοκυνθίς αγρία (Citrullis colocynthis L.) κλπ.

Διαιτητικά καθαρτικά
Λινόζωστις (Merculialis annua L.), κράμβη (Brassica oleracea L.), σκόροδο, πράσο, κρόμμυο, σέλινο, γλήχων (Mentha pulegium), ορίγανον, καλαμίνθη, θύμβρα, θύμος, εύζωμον (Eruca sativa L.), σκολοπένδριον (Asplenium ceterach L.) κλπ

Ανθελμινθικά
Άγνος (Vitex agnus-castus L.), κεδρέλαιο, κρόμμυα κλπ

Εμετικά
Σκαμμωνία (Convolvulus scammonia L.), θαψία (Thapsia garganica L-Umbelli-ferae), ύσσωπος, σκόροδον κλπ

Σε διαρκείς εμέτους : Βασιλικός

Σε αιματεμέσεις: Τορδύλιο, Σήσαμον

Αποχρεμπτικά Διάφορα χειλανθή, λιβανωτός, σμύρνα (Balsamodendron myrrha Nees), χαλβάνη (Ferula galbaniflua Boiss. et Buhse), βήχιον (Tussilago farfara L.), τρίφυλλον (Psorea bituminosa L.) κλπ

Γαργαρίσματα, εισπνοές
ορίγανον, θύμβρα, πήγανον, άνισον, μύρρα, ρους (Rhus coriaria L.-Anacardiaceae)

Διουρητικά
σκόροδον, κρόμμυον, πράσον, πετροσέλινο, κρίθμον (Crithmum maritimum L.-Umbelliferae), βούπρηστις (ζωική δρόγη, πιθανόν ανάλογη των κανθαρίδων) κλπ

Εφιδρωτικά τρίφυλλον, χυμός σιλφίου

Στυπτικά εντερικού σωλήνος
μήκων, σίδια (=ο φλοιός από τα ρόδια), μέσπιλα, κυδώνια, λίνον, ερυδρόδανον (Gallium aparine L. ήRubia tinctoria L. ή R. lucida L.), κορίαννον

Πταρμικά
ελλέβορος, βέρατρον, σίλφιον, πέπερι, κρόμμυα, σκίλλα κλπ

Καυστικά
ελλέβορος, ελατήριο (Ecbalium elaterium L.), χυμός συκής, ευάνθεμον (Matricaria chamomilla L.), χαμαιλέων μέλας (Carthamus corymbosus L.?)

Δερματικά
γλίσχρασμα κριθής, ρίζα και σπέρματα κράμβης, χυμός σεύτλου, ρίζα ελατηρίου, λάπαθο άγριο, αλκυόνειο (Alcyoneum cortoneum Pall. ή A. papilosum Pall. ή A. palmatum Pall.)

Ψηκτικά
σεύτλον, σέλινο, βάτος (Rubus sp.), ράμνος (Rhamnus oleoides L.) κλπ.

Τριχαυξητικά
κύμινο, ομφάκιο (χυμός από άωρα σταφύλια)

Τραυματικά
κόμμι, κηρόπισσος, ρητίνη, λιβανωτός, μύρρα, ρητίνη τερμινθίνη (Pistacia terebinthus L.), μαστίχα κλπ.

Στυπτικά
κηκίδες (οι καρποί της βελανιδιάς), μυρίκη (Τamarix africana Desf.), κέδρος (Juniperus oxycedrus L.), πίτυς (πεύκο, Pinus pinea), νάρθηξ (Ferula glauca L.), πολύκνημον (Mentha vulgaris L. ή Prunellavulgaris L ή Melissa sp.)

Οφθαλμικά
μύρρα, κρόκος, έβενος, όπιο, ανεμώνη, αίγειρος (Populus nigra L.). Ως έκδοχον χρησιμοποιείτο το νέτωπον (πικραμυγδαλέλαιο)

Επί μητρικών νόσων
μελάνθιο (Nigella sativa L.- Ranunculaceae), ψευδομελάνθιο (τα εργότια της ερυσιβώδους όλυρας)

Επί γυναικολογικών νόσων
μάραθο, κύμινο, άνισο, γλήχων, μύρρα, κρόκος, ακτή (Sambucus nigra L.), μίνθη, πετροσέλινο, ελελίφασκος, χαμαίμηλο, κιννάμωμο, κασσία (Canella alba Murr.?), κορίαννον κλπ

Τα ιπποκρατικά φάρμακα παρουσιάζουν ασάφεια, διότι μόνο το όνομά τους αναφέρεται, ουσιαστικά η Φαρμακογνωσία αρχίζει με τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη.

Ο Θεόφραστος (372-287 π. Χ.) γεννήθηκε στην Ερεσσό της Λέσβου. Υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, τον οποίο και διαδέχθηκε στην Περιπατητική Σχολή.

Φαρμακογνωστικά έργα του είναι :

“Περί φυτών Ιστορία”: 9 βιβλία, όπου αναφέρονται ονομαστικά τα φυτά, η γένεσή τους, η ανάπτυξη, ο πολ/σμός, η μορφολογία, η γεωγραφική προέλευσή τους και τέλος η ιαματική τους δύναμη. Το ένατο βιβλίο είναι κυρίως φαρμακολογικό.

“Περί φυτών αιτίαι”: 6 βιβλία. Είναι συνέχεια του προηγούμενου και ερμηνεύει βάσει των αριστοτελικών δογμάτων την γένεση, τον πολ/σμό και τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών.

Περιγράφεται η χλωρίδα πολλών περιοχών της Ελλάδας (Όλυμπος, Μακεδονία, Στρυμώνας, Ροδόππη, Κωπαΐδα, Αρκαδία) και της Κυρηναϊκής (αναφορές στα Palmaceae της Λιβύης). Δεν γνωρίζουμε αν όλες οι βοτανικές περιγραφές είναι δικές του ή και των βοηθών του, αλλά λόγω της αξιοθαύμαστης ακρίβειας συμπεραίνεται ότι οι περισσότερες στηρίζονται στις προσωπικές του παρατηρήσεις.

Κατά την ελληνιστική περίοδο, το κέντρο του πολιτισμού από την Αθήνα μεταφέρεται στην Αλεξάνδρεια, όπου ιδρύθηκε το ονομαζόμενο “Μουσείο”, που ήταν το πρώτο Πανεπιστήμιο, με κυριώτερη Σχολή την Ιατρική. Χωρίς ακόμη να διαχωριστεί η Φαρμακευτική από την Ιατρική, εντούτοις γινόταν διάκριση σε τρεις κλάδους: Χειρουργική, Διαιτητική (που ασχολείτο με την παθολογία) και Φαρμακευτική.

Δύο σημαντικές Σχολές ιδρύθηκαν: η Εμπειρική από τον Ηρόφιλο (3ος π. Χ. αιών) και η Δογματική από τον Ερασίστρατο (3ος π. Χ. αιών).

Οι οπαδοί της Εμπειρικής Σχολής δεν αναζητούσαν τα αίτια της νόσου, συσχέτιζαν απλώς τα περιστατικά και χρησιμοποιούσαν όμοια φάρμακα με αυτά παρεμφερών περιπτώσεων. Τελικώς κατέληγαν στην πολυφαρμακία.

Ο Ερασίστρατος απέκρουσε την πολυφαρμακία, ήταν υπέρ των απλών φαρμάκων και απέρριπτε το όπιο και τα καθάρσια σε αντίθεση με τον Ιπποκράτη. Συμφωνούσε, όμως, μαζί του στην διαιτητική και την φυσική αγωγή.

Κατά την ιπποκρατική και ελληνιστική περίοδο υπήρξαν πολλοί ριζοτόμοι. Ο ακριβής χαρακτηρισμός τους είναι δυσχερής. Ασχολούντο με την εξόρυξη των ριζών, την συλλογή των βοτάνων και την καλλιέργεια των φαρμακευτικών φυτών. Πολλοί ήταν συγχρόνως ιατροί και συγγραφείς βοτανολογίων, που ονομάζονται “Ριζοτομικά” ή “Ριζοτομούμενα”. Κυρίως χρησιμοποιούσαν θεραπευτικά τις ρίζες. Ορισμένοι ριζοτόμοι κατά την συλλογή των φυτών επιδίδοντο και σε δεισιδαιμονίες για να προσδώσουν στο έργο τους μεγαλύτερη σημασία. Σχετικά με την συμβολή τους στην επιστήμη διχογνώμησαν τόσον οι σύγχρονοι τους ιατροί (Ιπποκράτης, Γαληνός κ.ά.), όσο και μεταγενέστεροι. Άλλοι τους θεώρησαν πρόδρομους των φαρμακοποιών και άλλοι διαφώνησαν.

Άριστος ριζοτόμος υπήρξε ο Κρατεύας ο ΙΙ (1ος π. Χ. αιών). Έγραψε το πρώτο βοτανολόγιο με έγχρωμες εικόνες με τίτλο “Ριζοτομικόν”, όπου περιγράφοντο αλφαβητικώς τα φαρμακευτικά φυτά, παρατίθεντο οι έγχρωμες εικόνες και ακολουθούσαν οι θεραπευτικές τους ιδιότητες. Το έργο του έχει χαθεί, αλλά γνήσια αποσπάσματα υπάρχουν στον Κων/πολιτικό κώδικα του Διοσκουρίδη. Ήταν ιατρός του Μιθριδάτη του Ευπάτορος, κατ’ εντολή του οποίου παρασκεύασε το μιθριδάτειο έκλειγμα, ως αντίδοτο δηλητηρίων, που περιείχε 54 απλά φάρμακα.

Αργότερα ο Ανδρόμαχος ο πρεσβύτερος (1ος μ. Χ. αιών) κατ’ εντολή του Νέρωνα τροποποίησε το μιθριδάτειο έκλειγμα. Αύξησε την ποσότητα του οπίου, αφαίρεσε αδρανή συστατικά και προσέθεσε, άλλα κυρίως τροχίσκους από δηλητήριο έχιδνας, σκίλλα, αριστολόχεια κλπ. Το έκλειγμα αυτό προτιμάτο και ονομάσθηκε θηριακή του Ανδρομάχου (Theriaca Andromachi). Από τον ίδιο τον Ανδρόμαχο, η θηριακή του ονομάσθηκε Γαλήνη, λόγω των θεραπευτικών ιδιοτήτων της. Το σκεύασμα αυτό αναγραφόταν σε διάφορες κρατικές Φαρμακοποιίες και χρησιμοποιείτο μέχρι και τον 18ο αιώνα, συνεχώς δε τροποποιείτο. Στον Μεσαίωνα απέκτησε παγκόσμια φήμη. Αργότερα παρασκευαζόταν επισήμως από την Εταιρεία Φαρμακοποιών κάθε χρόνο. Πολλές φορές τα συστατικά εξέταζαν επιτροπές και μετά σφραγιζόταν από το Κράτος. Όταν έπαυσε η επίσημη παρασκευή της κυκλοφόρησε ως ιδιοσκεύασμα.

Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης (1ος μ. Χ.) υπήρξε ο διασημότερος φαρμακο-γνώστης-φαρμακολόγος της αρχαιότητος. Γεννήθηκε στην Ανάζαρβα της Κιλικίας. Για την ζωή του λίγα είναι γνωστά. Υποστηρίζεται ότι δεν ακολούθησε κάποια συγκεκριμένη Σχολή και ότι ήταν στρατιωτικός ιατρός, γι’ αυτό και έκανε πολλά ταξίδια. Το έργο του “Περί ιατρικής ύλης” ήταν προϊόν προσωπικών παρατηρήσεων, απαλλαγμένο από προλήψεις και δεισιδαιμονίες,. Μέχρι και τον 16ο αιώνα σ’ αυτό ανέτρεχαν οι ασχολούμενοι με την Φαρμακευτική. Μεταφράσθηκε σε πολλές γλώσσες κατά τις διάφορες εποχές. Ήταν το πρώτο βιβλίο, που τυπώθηκε μετά την Αγία Γραφή. Χειρόγραφοι κώδικες του Διοσκουρίδη σώζονται πολλοί, εικονογραφημένοι, γνήσιοι, νόθοι ή διασκευασμένοι. Σπουδαιότεροι είναι ο Κωνσταντινοπολιτικός (527 μ Χ., γραμμένος σε περγαμηνές με καλλιγραφικά κεφαλαία γράμματα), ο Νεαπολιτικός και ο Λαυρεωτικός (10ος αιών, με 440 εικόνες).

Στον πρόλογο του έργου του αναφέρει τους λόγους, που τον ώθησαν να γράψει το έργο αυτό. Έκρινε ανεπαρκείς, ατελείς και αντιφάσκουσες τις επιστημονικές παρατηρήσεις των προγενέστερων ιατρών. Κατέταξε τα φυτά σε ομάδες με βάση τα βοτανικά τους γνωρίσματα. Έγραψε τα συνώνυμα των φυτών αλφαβητικά κατά λαούς (πχ. Αθηναίοι, Αιγύπτιοι, Βάρβαροι, Βοιωτοί κλπ.) και κατά πρόσωπα (Ανδρέας, Κρατεύας κλπ). Το έργο διαιρείται σε 5 βιβλία:

1ο βιβλίο: αλοιφές, αρώματα, μύρα, βάλσαμα, ρητίνες, έλαια.

2ο βιβλίο: ζώα και ζωικής προέλευσης δρόγες

3ο βιβλίο: φυτικής προέλευσης δρόγες

4ο βιβλίο: συνέχεια του τρίτου

5ο βιβλίο: οίνοι, ορυκτά και ανόργανα φάρμακα

Συνολικά περιγράφει 600 φυτικά φάρμακα. Θεωρούσε ότι η ιαματική τους δύναμη προέρχεται από τις τέσσερις θεμελιώδεις ιδιότητες: του θερμού, του ψυχρού, του ξηρού και του υγρού.

Κατωτέρω παρατίθεται πίνακας με τα περισσότερα είδη οίνων, που αναφέρονται στο έργο του Διοσκουρίδη. Πρόκειται για φαρμακοτεχνικές μορφές (κατ’ αναλογία προς τα βάμματα), που απουσιάζουν σήμερα από την θεραπευτική.

Κοινή δύναμις οίνου: «κοινώς δε πας αμιγής οίνος και ακέραιος, αυστηρός δε την φύσιν, θερμαντικός, υπνοποιός, ευστόμαχος, ορεκτικός, θρεπτικός, ρωστικός, ευχροίας παρασκευαστικός. ικανώς δε ποθείς βοηθεί τοις κώνειον ή κόριον ή φαρικόν ή μηκώνιον ή λιθάργυρον ή σμίλακα ή ακόνιτον ή μύκητας ειληφόσι, προς τε ερπετών δηγμούς και πληγάς πάντων, όσα πλήξαντα ή δακόντα κατά ψύξιν αναιρεί ή ανατρέπει τον στόμαχον, ποεί και προς εμπνευμάτωσιν χρόνιον και εντέρων και κοιλίας ρευματισμόν και αφιδρούσι και διαφορουμένους αρμόζουσι…»

Πίν. 2. Οίνοι, που περιγράφονται στο έργο του Διοσκουρίδη “Περί ιατρικής ύλης”

Αβροτονίτης (πιθανόν από Absinthium ponticum L. ή Artemisiaabrotonum L.)σε δυσπεψία, ανορεξία, υποχον-δριακούς πόνους.

Ακορίτης (Acorus calamus L.), ο από γλυκυρρίζηςσε πόνους του θώρακα και των πλευρών, διουρητικοί

Απίτης (Pirus communis L.-Rosaceae), ο των μεσπίλων (Crataegustanacetifolia Pers. ή Mespilus azarolus Smith.-Rosaceae): παρασκευάζονται όμοια, προστίθεται και μέλι
στυπτικοί, ευστόμαχοι

Αρωματίτης(παρασκευάζεται δια φοίνικος, ασπαλάθου, καλάμου, Κελτικής νάρδου)
σε πόνους του θώρακα, των πλευρών, σε δυσουρία, σε παθήσεις των νεφρών και της ουροδόχου κύστεως, υπναγωγό.

Ασαρίτης (Asarum europeum L.- Aristolochiaceae)διουρητικό, σε υδρωπικία, ίκτερο

Αψινθίτης (συνήθως εξ αψινθίου Ποντικού: Artemisia absinthium L.- Compositae)
ευστόμαχον, διουρητικόν, ανθελμινθικόν, εμμηναγωγόν

Δαυκίτης (Athamantha cretensis L. ή Ammi majus L.- Umbelliferae)
εμμηναγωγό, άφυσο, αντι-βηχικό, αντισπασμωδικό, σε υστερία, σε πόνους του θώρακα

Δικταμνίτης εμμηναγωγό

Ελελιφασκίτηςσε πόνους των νεφρών, της κύστεως, αντιβηχικό
ελλεβορίτης (από μέλανα ελλέβορο)

Εκτρωτικό θυμβρίτης, θυμίτης, οριγανίτης, καλαμινθίτης, γληχωνίτης
σε δυσπεψία, ανορεξία, υποχον-δριακούς πόνους

Κέδρινος, κυπαρίσσινος, ελάτινος, δάφνινος, πιτύινος, αρκεύθινος
διουρητικοί, θερμαντικοί, υπο-στύφοντες

Κεδρίτης θερμαντικός, σε χρόνιο βήχα χωρίς πυρετό, σε πόνους του θώρακα και των πλευρών, σε έλκος, σε ωταλγίες, καθώς και σε δήγματα από θηρία και ερπετά

Κονυζίτης (Εrigeron viscosum L. ή Erigeron graveolens L. ή Inulabrittanica- Compositae)
θηριακός,κυδωνίτης ή μηλίτης (προστίθεται και μέλι) στυπτικό, σε δυσεντερία

Μανδραγορίτης (από τον φλοιό της ρίζης ) Υπνωτικό

Μελιτίτης (διαφέρει από τον οινομέλιτα, καθότι ο δεύτερος παρασκευάζεται από πεπαλαιωμένο οίνο και λίγο μέλι) ευστόμαχο και υπακτικό σε περιπτώσεις χρονίων πυρετών, διουρητικό, σε αρθρτιτικά και σε προβλήματα των νεφρών

Μυρσινίτης (Myrtus communis L.- Myrtaceae), τερμίνθινος (Pistaciaterebinthus L.-Anacardiaceae), σχίνινος (Pistacia lentiscus L.-Anacardiaceae) σε αχώρας, εξανθήματα, πυορροούντα ώτα, ούλα, παρίσθμια, κατά του ιδρώτα

Μυρτίτης (από τα μαύρα μύρτα) στυπτικός, ευστόμαχος, μαυρίζει τα μαλλιά
ο δια της αγρίας νάρδου (από ρίζα Valeriana sp.) άφυσο, ευστόμαχο, σε δυσουρία
ο δια Συριακής νάρδου (Patrinia scabiosaefolia Fisch.) και Κελτικής (Valeriana celtica L.) και Μαλαβάθρου (πιθανόν τα φύλλα της ινδικής νάρδου= Valeriana sp. ή Patrinia jatamansi Jones)
σε ίκτερο, δυσουρία, σε παθήσεις των νεφρών και του ήπατος

Νεκταρίτης (από ρίζα Ελενίου = Inula helenium L.-Compositae)
ευστόμαχον, διουρητικόν οινάνθινος (από το άνθος της αγρίας αμπέλου)
σε ανορεξία

Ομφακίτης (παρασκευάζετo κυρίως στη Λέσβο)
στυπτικό, ευστόμαχο, σε ειλεό

Πανακίτης (Ferula opopanax Spr., Opopanax chironium- Umbelliferae)
σε σπασμούς, θλάσεις, σε βρα-δυπεψία, εμμηναγωγό, εκτρω-τικό

Πισσίτης (εκ πίσσης υγράς και γλεύκους) θερμαντικός, πεπτικός, ανακα-θαρτικός, σε άλγη κοιλίας, ήπατος, σπλήνα χωρίς πυρετό

Ρητινίτης (από την ρητίνη του πεύκου)
σε κεφαλαλγίες, δυσεντερία, υδρωπικία, διουρητικός

Ροΐτης (από τους καρπούς της Punica granatum L.-Punicaceae=ρόδια)
σε πυρετούς, διουρητικό, ευ-στόμαχον

Ροδίτης (από τους καρπούς της Rosa sp.- Rosaceae)σε πόνους του στομάχου χωρίς πυρετό, σε δυσεντερία

Σελινίτης, ανήθινος, μαραθίτης, πετροσελινίτης ορεξιογόνα, σε δυσουρία

Σκαμμωνίτης (από την ρίζα του Convolvulus scammonia L.-Convolvulaceae)
χολαγωγό ο από της σκίλλης (Scilla maritima L.-Liliaceae) σε στομαχικά και κοιλιακά προβλήματα, σε ίκτερο, υδρω-πικία, δυσουρία κ. ά.

Υσσωπίτης (Εκ του Κιλικίου υσσώπου- Labiatae) σε παθήσεις του θώρακος και σε άσθμα, διουρητικό, εμμηνα-γωγό.

Φθόριος εμβρύων (από ελλέβορο ή άγρια σικύ ή σκαμμωνία ) εκτρωτικό

Χαμαιδρυίτης (Teucrium chamaedrys L.- Labiatae)
θερμαντικός, κατάλληλος για σπασμούς, ίκτερο, βραδυπεψία



Οι φαρμακοτεχνικές μορφές, που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι ακόλουθες:

Αλοιφές. Στον Όμηρο αλοιφή ήταν το χοιρινό λίπος. Μύρα: ελαιώδη έλαια. Κηρωτές ή κηρωτά ή κηρώματα: είδος εμπλάστρου. Έμπλαστρα, επιθέματα: είδος αλοιφών. Τα έμπλαστρα με την σημερινή μορφή χρησιμοποιήθηκαν μετά τον 1ο μΧ. αιώνα. Μαλάγματα: καταπλάσματα με φυτικές κόνεις. Αποζέματα: φυτικά κατεργάσματα με έγχυση ή αφέψηση. Βάλανοι: είδος υποθετού. Γαργαρίσματα. Διαπάσματα: εύοσμοι κοσμητικές κόνεις για το πρόσωπο και το σώμα. Αρσικάκοσμα: αποσμητικά. Εκλεικτά: περιείχαν τα κύρια φάρμακα. Περιείχαν μέλι, οπότε ήταν γλυκά και παχύρρευστα. Επιχρίσματα: ψιμύθια για το πρόσωπο. Θυμιάματα: εγίνοντο με καύση αρωματικών ουσιών σε αναμμένα κάρβουνα. Ο ασθενής κάθετο σε διάτρητο κάθισμα και υφίστατο την αναθυμίαση. Καταπότια. Κολλύρια. Παραπαστά: κόνεις επιπάσεων. Πεσσοί: τεμάχιο υφάσματος ξαντό μάλλινο ή λινό ποτισμένο με το φάρμακο, το οποίο τοποθετείτο στις πληγές ή στις κοιλότητες του σώματος. Είδος υποθετού. Ποτήματα. Πταρμικά. Υποκλύσματα. Φθοΐσκοι ή τροχίσκοι.

Τα σιρόπια δεν ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι αντ’ αυτών χρησιμοποιούσαν τα οξυμέλιτα. Εισήχθηκαν στη θεραπευτική από του Άραβες.

Επίσης δεν γνώριζαν τα ιουλάπια, μια φαρμακοτεχνική μορφή, που εισήχθηκε στη θεραπευτική από τους Άραβες. Τα ιουλάπια ήταν ποτήματα, προερχόμενα από την διάλυση κόμμεως και καλαμοσακχάρου σε νερό. Η χρήση τους διατηρήθηκε μέχρι και τον 20ο αιώνα (Εμμανουήλ, 1931).

Στην αρχαιότητα για τον καθορισμό των μονάδων αρχικά λαμβανόταν ως αφετηρία το ανθρώπινο σώμα. Ο Ιπποκράτης και οι μετά από αυτόν για μονάδες όγκου χρησιμοποίησαν τους όρους: χειροπληθής, χειροπληθιαίος (ό,τι γεμίζει το χέρι), δραγμίς, όσον λαμβάνεται από τρία δάκτυλα, «όσον αστράγαλον» (όσον το μέγεθος ζωικού αστραγάλου), «μαγίς» (ψίχουλο). Επίσης, γινόταν συγκρίσεις με κόκκους κέγχρου, φασιόλου «όσον κυάμου» και υπήρχαν και κάποιες αόριστες εκφράσεις, όπως «ολίγον», «πολύ» κλπ. Τα μέτρα και σταθμά ήταν διαφορετικά στις διάφορες πόλεις της Ελλάδος.

Δοχείον μάζας χρησιμοποιούσαν το λιτραίον κέρας, το οποίο ήταν ένα κέρας που είχε καταστεί διαφανές δια ξέσεως και ήταν διηρημένο με χαραγές.

Οι μονάδες βάρους και όγκου των αρχαίων Ελλήνων, όπως διαμορφώθηκαν τελικά και αναφέρονται από τον Διοσκουρίδη ήταν οι εξής:

Πίν. 3. Μέτρα και σταθμά χρησιμιποιούμενα για την παρασκευή των φαρμάκων
Μονάδες βάρους
Γραμμάρια

Κεράτιον Siliqua       0.189

Θέρμος=                 2 κεράτια
Lupinus                    0.378

Όβολος=                 3 κεράτια
Obolus                      0.598

Κύαμος αιγύπτιος= 1 ½ όβολοι
-0.852

Γράμμα=                   2 όβολοι
Scrupula                     1.137

Τριόβολον=               3 όβολοι
Triobolon                    1.794

Δραχμή, ολκή=           3 γράμματα
Drachma                      3.411

Κάρυον ποντικόν
-                                      3.40


Κάρυον βασιλικόν
                                      -13.644
Ουγγία= 8 δραχμές
Uncia                              27.88

Ξέστης =                       1/6 λίτρας
Sextans                             54.58

Τέταρτον
Quadrans                         81.86

Λίτρα=                         12 ουγγίες
Libra                              324.45

Μνά
Mina                                 436.6

Μονάδες όγκου
Λίτρα

Κοχλιάριον, κόχλος
                                            _0.0046
Χήμη, κόγχη
Concha                                  0.0114

Κύαθος
Cyathus                                0.0476

Μύστρον μέγα
_                                            0.068


Οξύβαφον
Acetabulum                            0.684

Τέταρτον
Quartarius                                0.137


Κοτύλη, τρυβλίον
Hemina                                   0.274

Ξέστης
Sextarius                                  0.547

Χοίνιξ
_                                               1.094

Χους
Congius                                     3.282

Ούρνα
Urna                                        13.130

Αμφορεύς, κεράμιον
Amphora                                  26.260

Μετρητής
Metreta                                       39.360


Οι δοσολογίες των φαρμάκων συνήθως αναγραφόταν σε δραχμές.
Το μύστρον και το κοχλιάριον ήταν κυμαινόμενες μονάδες.
Εκτός από φυτά, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν και ζωικές δρόγες, καθώς και ορυκτά και ανόργανα συστατικά.
Πίν. 4. Κυριώτερες ζωικές δρόγες των αρχαίων Ελλήνων


Κανθαρίδες, βουπρήστιδες Θερμαντικό, κατά της λέπρας και των λειχήνων

Όρχις κάστορος Σε γυναικείες νόσους

Στέαρ χηνός και μυελός οστών 
Έκδοχα
Γάλα γυναικείο
Κατά της φθίσης
Κηρός, πρόπολις
Μέλι
Γλυκαντικό, διαιτητικό, θεραπευτικό μέσο
Ιχθυόκολλα
Σε έμπλαστρα και σε “τετάνωθρα” (μάσκα) προσώπου
Οίσυπος
Η σύγχρονη λανολίνη
Σκώληκες
Παρασκευάζεται αλοιφή με λίπος από χήνα ή έλαιο
Βδέλλες


Πίν. 5. Ανόργανα και ορυκτά φάρμακα
Αιθάλη λιβανωτού ή στύρακος

Ακόνη Ναξία

Είδος σμύριδος ή μίγμα σιδήρου. Σε αλωπεκία (επιχρίσεις) και εσωτερικώς με όξος σε επιληψία

Άλας αιγύπτιο Σε αρθριτικά

Άλας θηβαϊκό εμμηναγωγό

Αλός άνθος (πιθανόν σόδα αναμεμιγμένη με εμπυρευματικές ουσίες)

Σε κακοήθη έλκη των γεννητικών οργάνων, σε πυόρροια των ώτων

Αλός άχνη (αφρός θαλάσσης επικαθή-μενος στους βράχους-περιέχει χλωριούχα και θειικά άλατα αποξηραμένα)

Ίδια χρήση με το προηγούμενο

Άλς, άλες (χλωριούχο νάτριο)

Σε ατμόλουτρα, με μέλι ως καθαιρετικό, με έλαιο και αφέψημα κριθής σε υποκλυσμούς, σε οφθαλμικές παθήσεις, σε δήγματα ερπετών, σε ερυσίπελας, σε ωταλγίες κλπ.

Άλμη (διάλυμα άλατος σε νερό)

Στυπτικό, σε κλύσματα επί δυσεντερίας

Άμμος (διαπυρωμένη από τον ήλιο)

Σε αμμόλουτρα υδρωπικών
Αντίσποδον και αντισπόδιον

Είχε ιδιότητες μεταλλικών οξειδίων. Λαμβανόταν από την τέφρα μίγματος φύλλων μύρτου, κυδωνίων, σχίνου κλπ

Αρμένιον (πιθανόν χαλκούχο ορυκτό-αζουρίτης ή άργιλος εμποτισμένη με άλας χαλκού)

Δράση παρόμοια, αλλά ηπιώτερη της χρυσόκολλας

Αρσενικόν ή αρρενικόν (κίτρινη σανδαράχη, As2S3)

Καυστικό, εσχαρωτικό, αποψιλωτικό

Ασβόλη, αιθάλη Στυπτικό, σε εγκαύματα, επουλωτικό σε έλκη

Άσφαλτος

Με χοίρειο στέαρ σε εγκαύματα, με θείο σε υποκαπνισμούς κατά της υστερίας

Γη αμπελίτις ή φαρμακίτις  Σε τριχοβαφές

Γη ερετριάς (άργιλος ή κρητίς) Στυπτικό, μαλακτικό

Γη κιμωλία (λευκή και ερυθρή γη) Με όξος κατά παρωτίδος, εγκαυμάτων και φλογώσεων

Γη λημνία (ερυθρή άργιλος)
«Η δε Λημνία λεγομένη γή έστιν εκ τινος υπονόμου αντρώδους αναφερομένη και μειγνυμένη αίματι αιγείω, ήν οι εκεί άνθρωποι αναπλάσσοντες και σφραγιζόμενοι εικόνι αιγός σφραγίδα καλούσιν….»

Εμετικό, αντίδοτο δηλητηρίων, θερα-πευτικό πληγών.

Γη μηλία (άργιλος)
Κατά της λέπρας

Γη πνιγίτις (άργιλλος)
Δράση ανάλογη της κιμωλίας γης, αλλά ηπιότερη

Γη σαμία (άργιλος ή κρητίς)
Σε γυναικολογικές παθήσεις
Γη χία (άργιλος)

Ψιμύθιο για το πρόσωπο

Γύψος (θειικό ασβέστιο)
Με σιτάλευρο, ως ποτό, σε μητρορραγίες

Διφρυγές (υπολείμματα από την εκκαμί-νευση χαλκού και ψευδαργύρου)
Στυπτικό, ξηραντικό, επουλωτικό. 

Με τερεβινθίνη ή κηρωτή στη θεραπεία των αποστημάτων
Θείον
Σε υποκαπνισμούς επί υστερίας, σε επιχρίσεις κατά της λέπρας, με ρητίνη σε δήγματα από σκορπιούς

Ινδικόν
Σε έλκη

Ιός σιδήρου (οξείδιο του σιδήρου)
Στυπτικό σε υποθέματα σε λευκόρροια των γυναικών. Με όξος (οξικός σίδηρος) σε επιχρίσεις κατά του ερυσιπέλατος και σε αλοιφές κατά της αλωπεκίας

Καδμεία ή πομφόλυξ (οξείδιο του ψευδαργύρου)
Στυπτικό, επουλωτικό σε κακοήθη έλκη και στην οφθαλμιατρική

Κεραμίτις (άργιλος)
Ξηραντική σε πυώδη έλκη

Κιννάβαρι (θειούχος υδράργυρος)
Σε οφθαλμικές νόσους, στυπτικό και με κηρωτή σε εξανθήματα

Κοράλλιον ή κουράλιον (ο εξ ανθρακι-κού ασβεστίου σκελετός του)
Στυπτικό, επουλωτικό

Κύανος (πιθανόν λαζούλιθος)
Κατασταλτικόν, εσχαρωτικό
Λεπίς στομώματος
Καθαρτικό

Λιθόκολλα (μίγμα κόνεως από παριανό μάρμαρο και ταυρόκολλας)
Για ανακόλληση των βλεφαρίδων

Λίθος αετίτης (οξυπυριτικόν ορυκτό)
Σε αλοιφές επί επιληψίας

Λίθος αιματίτης (ορυκτό οξείδιο του σιδήρου)
Στυπτικό σε αιμοπτύσεις, οφθαλμικά νοσήματα και διουρητικό με οίνο

Λίθος αλαβαστρίτης ή όνυξ (ίσως αλάβαστρο-θειικό ασβέστιο)
Με κηρωτή σε στομαχικούς πόνους

Λίθος αραβικός (λευκό μάρμαρο ή αραγωνίτης)
Οδοντόσκονη

Λίθος άσσιος (αγνώστου συστάσεως)
Απισχναντικό, σε δοθιήνες

Λίθος γαγάτης (φαιάνθραξ)
Μαλακτικό, σε υποκαπνισμούς σε υστερικούς σπασμούς και σε αλοιφές κατά της ποδάγρας

Λίθος γαλακτίτης (πιθανόν ανθρακικό ή φωσφορικό ασβέστιο)
Σε οφθαλμικά αποστήματα

Λίθος γεώδης (άργιλος)
Στυπτικός, ξηραντικός, σε οφθαλμικές νόσους

Λίθος θρακίας (σκληρός φαιάνθραξ)
Ίδιες χρήσεις με τον γαγάτη λίθο

Λίθος θυΐτης (φωσφορικόν αργίλιο)
Σε οφθαλμικές νόσους

Λίθος ίασπις (οξυπυριτικό ορυκτό άγνω-στης συστάσεως)
Ωκυτόκιο μέσο, που έδεναν στο μηρό της επιτόκου

Λίθος ιουδαϊκός (άγνωστης χημικής συστάσεως)
Διουρητικό και σε νεφρολιθίαση

Λίθος μαγνήτης (Fe3O4)
Με μελίκρατο

Λίθος μελιτίτης (πιθανόν αργιλούχο ορυκτό)
Χρήσεις ανάλογες με τον γαλακτίτη

Λίθος μεμφίτης (άγνωστης συστάσεως)
Αναισθητικό εγχειρήσεων

Λίθος μόροχθος (τάλκης ή στεατίτης)
Σε πόνους της κύστης και σε αιμοπτύσεις

Λίθος ο εν τοις σπόγγοις (ανθρακικό ασβέστιο)
Με οίνο σε λιθίαση

Λίθος οστρακίτης (πιθανόν όστρακο θαλασσίων ζώων ή κόκκαλο σουπιάς)
Με οίνο ως ποτό για επίσχεση των εμμήνων, ψίλωθρο γυναικών (=αποτρι-χωτικό)

Λίθος οφίτης (ένυδρο πυριτικό μαγνήσιο)
Σε κεφαλαλγίες και οφιόδηκτους

Λίθος πυρίτης (κατά τον Διοσκουρίδη ο χαλκοπυρίτης, κατά τον Πλίνιο ο μυλόλιθος)
Αποκαθαρτικό

Λίθος σεληνίτης (γύψος)
Σε επιληψία

Λίθος σχιστός (είδος αιματίτου)
Σε ραγάδες και κήλη

Λίθος φρύγιος (αργιλούχο ορυκτό ή ηφαίστειος σκωρία)
Στυπτικό, εσχαρωτικό, με κηρωτή σε εγκαύματα

Μελαντηρία (αμφίβολη η σύστασή του, ίσως ακάθαρτος θειικός σίδηρος των βυρσοδεψών)
Χρήσεις, όπως και το μίσυ

Μίλτος (σιδηρούχος άργιλος, κοκκινό-χωμα)
Στυπτικό, σε έμπλαστρα

Μίσυ (σιδηροπυρίτης, FeS2)
Καθαιρετικό, στην παρασκευή εμπλά-στρων, με οίνο σε γυναικολογικές παθή-σεις και στην οφθαλμιατρική

Μόλυβδος: πολλά είδη
Μόλυβδος ο μεταλλικός

Πεπλυμένος (μολυβδόσκονη με κάποιο οξείδιο)

Κεκαυμένος (οξείδια του μολύβδου)

Σκωρία μολύβδου (μίγμα οξειδίων του μολύβδου)

Μολυβδοειδής λίθος (ίσως γαληνίτης)

Ψιμύθιο (βασικός ανθρακικός μόλυβδος)

Σάνδυξ (πυρωθέν ψιμύθιο)

Μίνιο

Μολύβδαινα (ασαφής η σύσταση, πιθα-νόν μίγμα από οξείδια μολύβδου, αργύ-ρου και ασβέστου)
Σε επίδεση πληγών Αιμοστατικό επί κονδυλωμάτων και αιμορροΐδων
Ισχυρότερος του προηγουμένου
Στυπτικότερος του κεκαυμένου
Ως η σκωρία
Σε οφθαλμικά κολλύρια
Ως το ψιμύθιο
Χρωστική
Σε νόσους της μήτρας, των ώτων κλπ
Νίτρον και αρχαιότερα λίτρον (η ορυκτή σόδα και όχι το νιτρικό νάτριο ή κάλιο)
Σε τροχίσκους, εισαγόμενους στα γεννη-τικά όργανα για σύλληψη
Νιτρούχο ύδωρ
Σε δερματικές νόσους, σε πεσσούς, σε αλοιφή στυπτική, σε κλύσματα, σε στοματοχρίσματα
Αφρός νίτρου (ποτάσσα)
Εσωτερικά σε κωλικούς, σε εγχύσεις σε νόσους των ώτων και εξωτερικά σε έμπλαστρα για λέπρα
Όστρακα (κέραμοι ψημένοι)
Με όξος σε κνησμό, εξανθήματα. Σε αλοιφή για τις χοιράδες
Πομφόλυξ
Χρήσεις, όπως και η καδμεία
Σανδαράκη ερυθρή (As2S3)
Καθαιρετικό. Σε σκόνη σε ωτίτιδες, με τερεβινθίνη σε αλωπεκία, με έλαιο σε φθειρίαση και σε καταπότια κατά του άσθματος. Συστατικό του καρικού φαρμάκου (αλοιφή για πληγές)
Σανδαράκη ψευδής (είδος οξειδίου του μολύβδου)
Σάπφειρος (δεν πρόκειται περί του πολυτίμου λίθου, αλλά για κάποιο ορυκτό με χαλκό)
Ως ποτό σε σκορπιόδηκτους, σε κηλίδες του κερατοειδούς
Σμύρις (λίθος)
Σε ουλίτιδες και για καθαρισμό των οδόντων
Στίμμι και στίβι (ορυκτός αντιμονίτης-Sb2S3)
Επουλωτικό ελκών, με στέαρ κατά των εγκαυμάτων
Στυπτηρία (αργιλούχα ορυκτά)
Ουλίτιδες, σε φαγέσορες, ξηραντικό πληγών, στυπτικό, σε αιμορραγίες
Σώρυ (πιθανόν ορυκτός θειικός χαλκός, ενέχων και ακάθαρτο θειικό σίδηρο με περίσσεια οξέος)
Σε οδονταλγίες, τερηδόνα, για τα μαλλιά ως μαύρη βαφή
Τέφρα κληματίνη (ανθρακικό κάλιο, προερχόμενο από την αποτέφρωση φυτών)
Με όξος ως επιθέματα σε δήγματα από ερπετά και σκύλους και ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες
Τρυξ (το ίζημα από παλαιό οίνο, ανθρακικό κάλιο και μεταλλική σκωρία)
Σε τροχίσκους αντί σάπωνος, στυπτικό, αντιρρευματικό
Υδράργυρος
Δηλητήριο, διαβρωτικό. Αντίδοτο: γάλα
Χαλκός: πολλά χαλκούχα φάρμακα
Κεκαυμένος χαλκός
Στυπτικό, εμετικό, επιπαστικό, επουλω-τικό
Άνθος χαλκού (κάποιο οξείδιο)
Επουλωτικό, σε αιμορροΐδες κλπ
Χαλκίτις
Εσχαρωτικό, αντιψωρικό κλπ
Χάλκανθο, χαλκανθές, χαλκάνθη (θειικός χαλκός)
Στυπτικό, ανθελμινθικό, εμετικό, εσχα-ρωτικό κλπ
Χρυσόκολλα (πολλές ουσίες, ίσως μαλαχίτης)
Μαλακτικό, ξηραντικό, σμηκτικό ούλων
Ιός (βασικός ανθρακικός χαλκός)
Εσχαρωτικό, επουλωτικό
Ιός σκώληκος (οξείδιο του χαλκού)
στυπτικό
Λεπίς χαλκού (οξείδιο του χαλκού)
Στυπτικό, επουλωτικό, στην οφθαλμο-λογία
Σποδός (μεταλλικό οξείδιο)
Σποδός κυπρίη (οξείδιο του χαλκού)
Σποδός ιλλυρίη (οξείδιο του χαλκού)
Σποδός χρυσίη μετά μίσυος (άγνωστο)
Μέλαν το κύπριον (ίσως οξείδιο του χαλκού)
Επουλωτικό σε οφθαλμικές νόσους, σε έμπλαστρα
Επουλωτικό πληγών
Σε έμπλαστρα γυναικολογικών παθήσεων
Σε πεσσούς γυναικολογικών παθήσεων
Ώχρα (ορυκτό από άργιλο και οξείδιο του σιδήρου)

Στυπτικό, διαλυτικό φυμάτων και σαρκωμάτων

Η σημαντικότερη φυσιογνωμία της ελληνο-ρωμαϊκής περιόδου ήταν ο Γαληνός (131-201 μ.Χ.). Γεννήθηκε στην Πέργαμο. Ταξίδευσε αρκετά και έτσι γνώρισε την θεραπευτική διαφόρων Σχολών. Εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου ίδρυσε επί της Ιεράς οδού κατάστημα, στο οποίο παρασκεύαζε ο ίδιος τα φάρμακα, σε αντίθεση με τους συγχρόνους συναδέλφους του, οι οποίοι δεν παρασκεύαζαν τα φάρμακα είτε από άγνοια, είτε από οκνηρία. Πειραματιζόταν στον εαυτό του και σε ζώα. Δεν περιέγραψε τα φυτά, απλώς τα κατονόμασε. Σημαντικές για την εποχή του ήταν οι έρευνές του για τις νοθείες των απλών φαρμάκων. Έκανε δοκιμασίες, που αφορούσαν τα φυσικά τους γνωρίσματα (χρώμα, οσμή, γεύση), αλλά και τη σύστασή τους.

Πολυγραφότατος, από τα ιατρικά του έργα διασώθηκαν 83 γνήσια και μερικά αμφισβητούμενα. Τα βιβλία αυτά ήταν η βιβλιοθήκη του φαρμακείου του.

Η θεωρία του για τη νόσο στηριζόταν στα τέσσερα στοιχεία του ανθρωπίνου σώματος, που αποτελείται όπως και όλο το σύμπαν από γη, ύδωρ, αέρα και πυρ. Τα στοιχεία αυτά αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις ιδιότητες του σώματος: ψυχρό, υγρό, ξηρό, θερμό. Για να διατηρηθεί η υγεία τα ενάντια στοιχεία πρέπει να βρίσκονται ανά δύο σε ισορροπία., δηλ. θερμό με ψυχρό, ξηρό με υγρό, σε αντιστοιχία με τους τέσσερις χυμούς του σώματος, όπως τους περιέγραψε ο Ιπποκράτης.

Τα διάφορα απλά φάρμακα (δρόγες) έχουν αυτές τις τέσσερις ιδιότητες σε ποικίλλουσα αναλογία. Κατά τον Γαληνό, πρέπει να χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός από δρόγες, ο οποίος να έχει την ικανότητα να αποκαταστήσει την διαταραχθείσα ισορροπία. Έτσι, ο Γαληνός παρασκεύαζε σύνθετα φάρμακα (με πολλές δρόγες), το οποία είχαν τις τέσσερις αυτές ιδιότητες στον κατάλληλο βαθμό, ώστε να επανέλθει η ισορροπία των χυμών του οργανισμού. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί στην πολυφαρμακία.

Μετά τον Γαληνό, η πρόοδος της θεραπευτικής επιβραδύνεται, διότι οι θεράποντες ιατροί και συγγραφείς αρκούνται σε παλαιότερα ιατρικά έργα, τα οποία αντέγραφαν. Έτσι σήμερα υπάρχουν Βυζαντινοί Κώδικες, που περιέχουν τα έργα των αρχαίων. Συχνά βρίσκουμε και δικές τους προσθήκες. Πολλοί βυζαντινοί ενσωμάτωσαν στα έργα τους κείμενα των παλαιοτέρων, όπως π.χ. ο Ορειβάσιος (4ος μ. Χ. αιών) στο έργο “Εβδομηκοντάβιβλος”, στα κεφάλαια ι-ιε΄, αναφέρει τα φάρμακα, τις παρασκευές τους και τις δράσεις τους, όπως ανευρίσκονται στα έργα του Διοσκουρίδη και του Γαληνού. Επίσης, ο Αέτιος ο Αμιδηνός (6ος μ. Χ. αιών) στον 13ο Λόγο του αντέγραψε με ελάχιστες τροποποιήσεις τα “Αλεξιφάρμακα” του Νίκανδρου του Κολοφώνιου (2ος π. Χ. αιών), όπου περιγράφονται αντίδοτα δηλητηρίων.

Δρόγες, που δεν γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες και εισήχθηκαν αργότερα στη θεραπευτική είναι οι ακόλουθες:

Καφουρά, άμπαρ, που είναι πιθανόν νοσώδη συγκρίματα κητών της Ινδικής θάλασσας και χρησιμοποιείτο ως τονωτικό της καρδιάς και της κεφαλής), μόσχος, ξηρανθέν έκκριμα από αδένα άρρενος ζώου της Κ. Ασίας, ισχυρό αντισπασμωδικό, λόγω μιας ετεροκυκλικής κετόνης που περιέχει. Οι δρόγες αυτές προέρχονται από τους Άραβες.

Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες αγνοούσαν τα καρυόφυλλα (Jambosa caryo-phyllus Sprengel et Niedenzu- Myrtaceae). Οι πρώτες πληροφορίες για την χρήση τους ανάγονται στην εποχή του Μεγ. Κων/νου.
Στον πίνακα που ακολουθεί παρατίθενται δρόγες, οι οποίες αναφέρονται στα έργα του Ιπποκράτη, του Διοσκουρίδη και αναγράφονται στην Ελληνική Φαρμακοποιία Ι, καθώς και σε μια ανεπίσημη Φαρμακοποιία, που τυπώθηκε στη Σμύρνη το 1835. Η πρώτη στήλη με τα ονόματα των δρογών είναι καταγραφή των φυτών, που αναφέρονται στο έργο του βυζαντινού Συμεώνος Σηθ (11ος μ. Χ. αιών) «Σύνταγμα κατά στοιχείον περί τροφών δυνάμεων»

http://nefeli.lib.teicrete.gr

Συμπερασματικά μπορεί να διατυπωθεί η άποψη ότι οι αρχαίοι Έλληνες με βάση το πείραμα και την παρατήρηση, με κριτικό πνεύμα και επιστημονική θεώρηση επέλεξαν από το φυσικό περιβάλλον εκείνες τις δρόγες, που η χρήση τους υπήρξε διαχρονική, η δε μελέτη τους με τα σύγχρονα επιστημονικά μέσα τεκμηριώνει την ορθή επιλογή τους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Berendes J., 1902, Des Pedanies Dioskurides aus Anazarbos Arneimittellehre, Stuttgart, ανατύπωση Wiesbaden 1970.

Ελληνική Φαρμακοποιία, 1835, (ερανισθείσα εκ διαφόρων λατινικών και γαλλικών χημικοφαρμακευτικών Συγγραφέων) Μέρος πρώτο. Λεξικόν της Φαρμακοποιίας. Σμύρνη.

Εμμανουήλ Ε., 1931, Φαρμακοποιία-Φαρμακοτεχνία, Αθήνα.

Εμμανουήλ Ε., 1948, Ιστορία της Φαρμακευτικής. Πυρσός, Αθήνα.

Galen, 1979, On the Natural Faculties, Introduction, p. IX-XL, Loeb Classical Library, Harvard University Press.

Κυριακόπουλος Π., 1983, Η ιπποκρατική φιλοσοφία και οι επιδράσεις σ’ αυτή των προσωκρατικών. Διατριβή επί διδακτορία. Ιωάννινα.

Λάνδερερ Ξ., 1837, 1868, Ελληνική Φαρμακοποιία Ι, Αθήνα.

Λυπουρλής Δ., 1983, Ιπποκρατική ιατρική. Διατριβή επί διδακτορία.Θες/νίκη.

Σκαλτσά Ε., Φιλιάνος Σ., 1992, Συμεώνος Σηθ: “Σύνταγμα κατά στοιχείον περί τροφών δυνάμεων”. Φαρμακογνωστική εκτίμηση . 5ο Παν/νιο Συνέδριο Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας των Ιατρικών Επιστημών, Κως, Σεπτέμβριος.

Théophraste, 1988, Recherches sur les plantes. Tome I, Introduction. p. VII-LIV. Ed. Les belles lettres.

Tschirch A., 1933, Handbuch der Pharmakognosie, Abteilung III, Band I, Leipzig.

Χατζηιωάννου Δ. Ε., 1981, Συμβολή εις την μελέτην των παρ’ Ομήρω φαρμάκων και της αντιλήψεως υγιεινής δια της καθαριότητος. Διατριβή επί διδακτορία. Αθήνα.


Wellmann M., 1958, Pedanii Dioscuridis Anazarbei De Materia Medica. Vol.I-III. Berlin.

Παγκοσμιοποίηση μέσω… Κέντρου;



Σε πολλές χώρες της Ευρώπης παρατηρείται η προώθηση της συνεργασίας Κεντροδεξιάς-Κεντροαριστεράς, σενάριο που θα βρει εφαρμογή κατά πάσα πιθανότητα και στην Γερμανία, ενώ εκτός άλλων χωρών, το ζούμε ήδη και στην Ελλάδα. Κάτω από την «πολυδιαφημιζόμενη» απειλή του ευρωσκεπτικισμού, οι αυτοαποκαλούμενες «ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις» σπεύδουν να ενώσουν τα ποσοστά τους, ώστε όλοι μαζί να οδηγήσουν χωρίς παρατράγουδα την Ευρώπη στο παγκόσμιο κράτος, καθώς το ευρωπαϊκό όραμα μιας ανεξάρτητης Ένωσης έχει παρέλθει προ πολλού.
Την συγκεκριμένη συνεργασία των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ελλάδα, ανεξαρτήτου ιδεολογικού υπόβαθρου, προανήγγειλε ο πάντα «ετοιμόλογος», Θεόδωρος Πάγκαλος. Πέρα από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις υπάγεται και η ΔΗΜΑΡ, γύρω από την οποία φαίνεται ότι λαμβάνει χώρα η συσπείρωση ενός, όπως τον ονομάζουν, τρίτου πόλου ισχύος κεντροαριστερής απόχρωσης με πολλούς πρώην του ΠΑΣΟΚ να θεωρούν ότι μέσω αυτής της νέας συμπαράταξης θα επανέλθουν τα ποσοστά της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Προφανής στόχος η διατήρηση στην εξουσία δυνάμεων με κοινό σημείο αναφοράς. Εκτός και αν ετοιμάζεται «έκπληξη» συνεργασίας Κεντροαριστεράς-Αριστεράς, αν και λιγάκι δύσκολο η Ελλάδα να παρεκκλίνει από το γενικό πνεύμα της Ευρώπης.
Η ΝΔ έχει εδώ και καιρό ξεκινήσει την δεξιά συσπείρωση και μετά το πρόσφατο συμβάν, στο οποίο φέρεται να εμπλέκεται η Χρυσή Αυγή, εκτιμά ότι θα επανακτήσει ψήφους. Το ίδιο επιδιώκει να κάνει η «Νέα Σοσιαλδημοκρατία» με τους ψηφοφόρους που επέλεξαν ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο η κυβέρνηση χαρακτηρίζει ως «άλλο άκρο». Εν ολίγοις, οι «ευρωπαϊκές δυνάμεις» θα παρουσιαστούν ως εγγύηση σταθερότητας «ανάμεσα στα δύο άκρα που απειλούν την κοινωνία με εμφύλιο».
Λογικά λοιπόν, τα «άκρα» θα περιοριστούν σε αντιπολιτευτικό ρόλο, μιας και στην Κουμουνδούρου δεν έχουν βρει ακόμα την συνταγή σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης, στοιχείο απαραίτητο για την συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό, την νέα αυτή μορφή εξουσίας ανά την Ευρώπη, καθόσον η αυτοδυναμία ελέγχεται δυσκολότερα. Βέβαια η Μέρκελ παραλίγο να ταράξει τα ύδατα στην Γερμανία, χάνοντας για λίγες μόνο έδρες την «μονοκρατορία». Τελικά τα πράγματα οδεύουν προς Μεγάλο Συνασπισμό με Αριστερούς και Οικολόγους στην αντιπολίτευση. Το συγκεκριμένο μοντέλο επιδιώκεται να επικρατήσει σε πρώτη φάση σε όλη την Ευρώπη, αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αλλαγή σχεδίων λόγω απρόοπτων εξελίξεων που πάντα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά λοιπόν στην κυβέρνηση, Αριστερή κυρίως αντιπολίτευση και όλοι μαζί προς ολοταχώς στην παγκοσμιοποίηση με όλα τα «καλά» που έπονται για όλους εμάς τους πολίτες της Ευρώπης…



ΠΥΓΜΗ.gr

Η απλή συνταγή φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης

Όταν η αφέλεια των ανθρώπων γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης από το σύστημα…
Διαβάζοντας την επιστολή νεαρής κοπέλας, σημαντικού στελέχους παράταξης που βρίσκεται στην Βουλή, εντύπωση προκαλούν τα γεμάτα ιδεοληπτικό φανατισμό λόγια, των οποίων η ένταση αφορά την προάσπιση των συμφερόντων του κόμματός της και όχι το δια πυρός και σιδήρου μεγαλείο του Ελληνισμού. Με αφορμή τον σάλο των τελευταίων ημερών, πρέπει μάλλον να ξεκαθαρίσουμε κάτι, μιας και το σύστημα δεν διέπεται μόνο από απανθρωπιά αλλά και από πανουργία.

Στην εποχή του φακελώματος των προσωπικών δεδομένων, η «αστυνομία σκέψης» επιδιώκει την καταγραφή των πεποιθήσεων του καθενός από εμάς, ειδικά όταν διέπονται από πατριωτικά αισθήματα και αντίκεινται στην παγκοσμιοποιητική λαίλαπα παραπληροφόρησης. Σ” αυτή την κατεύθυνση «ενεργοποιούνται» μικρού αρχικά βεληνεκούς «πατριωτικά» κόμματα, τα οποία «αγωνιούν» να κλείσουν στις «αγκάλες» τους, όλους εκείνους τους αγνούς πατριώτες που έχουν συνηθίσει να εντάσσονται σε κομματικούς σχηματισμούς και είναι απογοητευμένοι από την αντεθνική, η αλήθεια είναι, συμπεριφορά ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου στην χώρα.

Απλόχερα καταθέτουν τα στοιχεία τους στην «πατριωτική» παράταξη, η οποία συν τω καιρώ αποκτά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δημοσιότητα. Ακολούθως, όλο και περισσότεροι πατριώτες εντάσσονται στις τάξεις της. Εν συνεχεία και όταν τα ποσοστά του συγκεκριμένου κόμματος αρχίζουν και απειλούν τις ισορροπίες στην Βουλή, ξεκινά η «αποκαθήλωση» και έτσι όλοι οι «εντεταγμένοι» αφελείς πατριώτες θα κουβαλούν την στάμπα του ακραίου εθνικιστή, καθότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τα στοιχεία τους δεν είναι προσβάσιμα.

Επιπλέον, η καπήλευση ιδανικών των Ελλήνων, εθνικών θεμάτων και συμβόλων του Ελληνισμού από τις εν λόγω παρατάξεις δίνουν την ευκαιρία στο σύστημα να χαρακτηρίζει το σύνολο των ανθρώπων που «χωρίς φόβο και πάθος» δηλώνουν πατριώτες, ως «ακροδεξιούς φανατισμένους μιας εποχής ξεπερασμένης», η οποία ουδεμία σχέση έχει με την δήθεν επιδιωκόμενη «συναδέλφωση» των λαών κάτω από την σιδηρά πυγμή μιας παγκόσμιας χούντας που λίγοι την διακρίνουν στο βάθος.
Συμπερασματικά, όλοι θα σκέφτονται, εάν πρέπει να δηλώνουν σε συζητήσεις την αγάπη και τον σεβασμό στην πατρίδα ή όχι, προκειμένου να γλυτώσουν την στάμπα του «ακραίου τρομοκράτη».

Τοιουτοτρόπως η αλήθεια θα αποκρύπτεται από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και όλοι θα περιορίζουν τις ανησυχίες τους σε «περιβαλλοντικές» και δήθεν «αντί-ρατσιστικές» διακηρύξεις των παγκοσμιοποιητών που δεν διστάζουν από την άλλη να δηλώσουν ευθαρσώς πως παιδάκια στην Αφρική πρέπει να πεθάνουν για να ζήσουμε εμείς καλύτερα, εμβολιάζοντάς τα κατά συρροή. Αυτούς όμως κανείς δεν τους αγγίζει…

Στο τέλος θα περάσει τελικά και ο περιβόητος «αντί-ρατσιστικός» νόμος, φτιαγμένος έτσι, ώστε όλοι να επιτρέπεται να έχουν άποψη, εκτός από αυτούς που σκέφτονται ελεύθερα, δημοσιοποιώντας τις απόψεις τους με κάθε κόστος.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά και η συμβουλή μας μία: Μην στριμώχνεστε σε μαντριά είτε αυτά δηλώνουν πατριωτικά είτε οικολογικά είτε ανθρωπιστικά. Μείνετε ελεύθεροι στην καρδιά και το μυαλό…


Όταν πάμε να ψηφίσουμε ας δούμε αν έχουμε αίμα στα χέρια μας.

Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, μεγάλου μέρους της τουλάχιστον, είναι η «κοντή» μνήμη. Δυστυχώς ξεχνάμε πολύ εύκολα είτε γιατί έχουμε εντρυφήσει σε ένα τρόπο ζωής (μετά τη μεταπολίτευση κυρίως) που στηρίζεται στην καλοπέραση και τον ωχαδερφισμό είτε γιατί πιστεύουμε ότι είναι καλύτερα να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και να στριμώχνουμε τους σκελετούς στη ντουλάπα.

Ετσι, λοιπόν, ξεχάσαμε πρώτα – πρώτα την ιστορία μας. Ανεχτήκαμε υμνητές του Χίτλερ και του ναζισμού να κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα. Εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια των δολοφονηθέντων από τα ναζιστικά στρατεύματα πήγαμε και ρίξαμε την ψήφο μας στη Χρυσή Αυγή ή τουλάχιστον σκεφτήκαμε έστω και μια φορά να την στηρίξουμε.

Εμείς, οι περισσότεροι καλοί χριστιανοί, ανεχόμαστε τους δωδεκαθεϊστές να κάνουν τελετές υμνώντας το Δία και τον Απόλλωνα. «Είναι γραφικοί», λέγαμε και τους βλέπαμε να προσκυνούν τα αρχαία μάρμαρα και πιστεύαμε ότι απλά είναι οι τρελοί του χωριού και ως τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε.

Ξεχάσαμε ότι η Ελλάδα ήταν και είναι μια χώρα μεταναστών κι αν υπάρχει σήμερα είναι γιατί εκατομμύρια άνθρωποι, οι παππούδες, οι πατεράδες, τα αδέρφια μας, έφυγαν στα ξένα για να δουλέψουν και να έρθουν πλούσιοι στην πατρίδα τους. Στο όνομα του πραγματικά καυτού προβλήματος της λαθρομετανάστευσης, ανεχτήκαμε τους μπράβους της Χρυσής Αυγής να δέρνουν και να μαχαιρώνουν αλλοδαπούς. Προφανώς γιατί κάποιοι από εμάς πίστευαν ότι άμα χυθεί αίμα θα φύγουν οι μετανάστες από την Ελλάδα. Κούνια που μας κούναγε, αφήσαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα και δεν σκεφτήκαμε ότι μετά τους μετανάστες έρχεται η σειρά μας.

Ξεχάσαμε επίσης ένα πολύ βασικό συστατικό της ελληνικής κοινωνίας. Τη Δημοκρατία. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας τη γέννησαν και τη δίδαξαν σε όλο τον κόσμο, όμως, εμείς τη βιάσαμε με τον χειρότερο τρόπο. Αφού ανεχτήκαμε τους φασίστες να μπουν στα σπίτια μας, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αφού ξεχάσαμε τους αγώνες και τους νεκρούς μας για τη δημοκρατία και την ελευθερία, τώρα ας μην κάνουμε τους έκπληκτους. Φταίμε όλοι.

Σημαντικό επίσης ότι εμείς ήμασταν αυτοί που ανεχτήκαμε τη βία στην πατρίδα μας. Χρόνια τώρα ανεχτήκαμε κάθε είδους βία, κόκκινη, πράσινη, μπλε, ροζ, μαύρη, δεν έχει καμιά σημασία. Συμπαθούσαμε τους τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη γιατί σκότωνε «μισητούς» ανθρώπους αλλά δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι η τρομοκρατία είναι το πιο ειδεχθές απ’ όλα τα εγκλήματα. Απλά παραχωρήσαμε το δικαίωμα στους τρομοκράτες να εφαρμόσουν τους νόμους. Διότι όταν δεν τιμωρούνταν οι βασανιστές της Χούντας ή δεν λογοδοτούσαν οι εξωνημένοι πολιτικοί και επιχειρηματίες τότε η 17Ν σίγουρα θα ήταν «καλή» για μεγάλο μέρος των πολιτών. Αντικατέστησαν το κράτος αλλά στη συνέχεια ήταν οι ίδιοι οι τρομοκράτες που θέλησαν να ανατρέψουν το κράτος σκοτώνοντας και αθώους πολίτες.

Ανεχτήκαμε κάθε είδους βία και γίναμε ένα με αυτήν. Δέρνουμε τη γυναίκα μας και θεωρούμε ότι αυτό είναι πατρογονικό έθιμο και δικαίωμα. Πλακώνουμε το γείτονα και πιστεύουμε ότι έτσι θα επιβληθούμε στη γειτονιά. Σκοτώνουμε τον οπαδό της άλλης ομάδας και θεωρούμε ότι θα γίνουμε ήρωες της δικής μας ομάδας. Μαχαιρώνουμε τους οπαδούς της άλλης παράταξης και ιδεολογίας, έτσι για πλάκα. Καίμε τα καταστήματα και τα αυτοκίνητα των μεροκαματιάρηδων και γελάμε με τις φωτιές. Σκοτώνουμε υπαλλήλους μιας «κακής» τράπεζας, και λέμε «δεν πειράζει δούλευαν για τον καπιταλισμό». Τόση ανοησία μαζεμένη.

Τέλος, ξεχνάμε πολύ εύκολα την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, αν και την επιζητούμε και την απαιτούμε από τους πολιτικούς μας. Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις, αν όχι έλλειψη μνήμης, το γεγονός ότι ενώ βρίζουμε τους πολιτικούς και τα κόμματα για σκάνδαλα, διαφθορά, ατιμωρησία, σπεύδουμε έπειτα από λίγο καιρό να τους ξαναστηρίξουμε. Ίδια πρόσωπα που μας πλήγωσαν εμφανίζονται ως σωτήρες, ίδιες καταστάσεις που καταδικάσαμε τις αποθεώνουμε.

Προφανώς το «εμείς» που χρησιμοποιώ δεν αφορά όλους. Αλλά είναι μια απρόσωπη λέξη που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τη συλλογική ευθύνη για την κατάντια της χώρας. Η δολοφονία στο Κερατσίνι δεν μπορεί, όμως, να περάσει έτσι. Η δράση της εγκληματικής οργάνωσης δεν πρέπει να ξεχαστεί τόσο εύκολα και σε δύο – τρεις μήνες να ξαναγυρίσουμε στα ίδια.

Είχαμε προειδοποιήσει από πέρυσι όταν ένα χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη είχε βαπτιστεί από πολλούς ως «δικαιοσύνη» ή «Νέμεσις». Και τότε πολλοί έλεγαν «καλά της έκανε», όπως και σε πλείστα άλλα περιστατικά με εμπλοκή Χρυσαυγιτών.

Το καμπανάκι είχε χτυπήσει πριν πολύ καιρό, αλλά κάποιοι δεν το άκουσαν, και πολιτικοί αλλά και οι πολίτες.

Ωστόσο, η μάχη κατά του φασισμού δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι πρέπει να εξαλείψουμε και τη μήτρα που γιγάντωσε τη Χρυσή Αυγή. Να πολεμήσουμε για την εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας, να ξεσκεπάσουμε τους επίορκους πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους, να βάλουμε στη φυλακή όσους λυμαίνονται τον πλούτο της πατρίδας και αφήνουν τον κόσμο να πεινάει. Να σταματήσουμε τις 100-200 οικογένειες νταβατζήδων που κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα. Να δώσουμε μάχη για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης, να επιστρέψει το στοιχειώδες έστω αίσθημα ασφάλειας στις γειτονιές.

Όταν σε λίγους μήνες, όμως, πάμε στις κάλπες για να ψηφίσουμε θα πρέπει να κοιτάξουμε κάτι πρώτα. Αν έχουμε αίμα στα χέρια μας, αν το ψηφοδέλτιο είναι ματωμένο. Ας το σκεφτούμε αυτό προτού αποφασίσουμε να ξαναδώσουμε δύναμη στους εγκληματίες.


Πηγη 

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΣΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρθηκε στην συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, τον Αύγουστο

Σύντομη συνομιλία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, είχε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την δεξίωση του Αμερικανού ηγέτη προς τιμή των επικεφαλής των αντιπροσωπειών που συμμετέχουν στην 68η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.


Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου, ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρθηκε στην συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, τον Αύγουστο και επανέλαβε με τον κ. Βενιζέλο ότι θα δοθεί συνέχεια στα όσα είχαν συζητηθεί τότε, στο Λευκό Οίκο.

Ο κ. Βενιζέλος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην έναρξη της 68ης Συνόδου της ΓΣ και παρακολούθησε τις ομιλίες του γενικού γραμματέα του διεθνούς οργανισμού, Μπαν Κι-μουν και του προέδρου Ομπάμα.

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών συνεχίζει το πρόγραμμα των επαφών του και νωρίτερα είχε σύντομες συναντήσεις με πολλούς ομολόγους του και επικεφαλής αντιπροσωπειών, όπως με τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας, της Αλβανίας και της Μάλτας (με τον οποίο συζήτησε κυρίως ζητήματα μεσογειακής πολιτικής και θαλασσίων ζωνών).

Ο κ. Βενιζέλος θα παραστεί και στο γεύμα που θα παραθέσει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ προς τιμήν των επικεφαλής των αντιπροσωπειών.

Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός αναμένεται να αναχωρήσει για τις ΗΠΑ το Σάββατο ενώ στην Αθήνα θα επιστρέψει την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου στο δεύτερο μέσα σε σχεδόν ενάμιση μήνα ταξίδι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα βρεθεί σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη και αναμένεται να έχει επαφές με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, στελέχη του Κογκρέσου και της Γερουσίας αλλά και με την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Στη Δικαιοσύνη ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα

Ο χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιά αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανθρωποκτονία από πρόθεση και παράβαση του νόμου περί όπλων – Τι ψάχνουν στις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε με τον Γιώργο Πατέλη 

Ενώπιον του ανακριτή, στα δικαστήρια του Πειραιά, οδηγείται στις 9 το πρωί σήμερα ο Γιώργος Ρουπακιάς.

Ο 45χρονος, που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα το βράδυ της Τρίτης στην Αμφιάλη, πρόκειται να απολογηθεί για τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και της παράβασης του νόμου περί όπλων.

Ο δράστης, που έχει ομολογήσει την πράξη του, κρατείται στη ΓΑΔΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, δε, στη δικογραφία φέρεται να επικαλέστηκε ότι βρισκόταν σε άμυνα.

Την ίδια ώρα, συνεχίζουν να συγκλονίζουν το πανελλήνιο οι λεπτομέρειες της στυγερής πράξης. Και αυτό, γιατί όπως προέκυψε από τα στοιχεία και τις μαρτυρίες, ο Γιώργος Ρουπακιάς πήγε στην Αμφιάλη προκειμένου να σκοτώσει.

Πριν μεταβεί στο σημείο που βρισκόταν ο Παύλος Φύσσας, ο 45χρονος είχε αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα με στελέχη της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, στη Νίκαια και με οπαδούς ή στελέχη της Χρυσής Αυγής, που βρίσκονταν στην ίδια καφετέρια που έβλεπε το ματς ο Παύλος Φύσσας, με τους τέσσερις φίλους και την κοπέλα του.

Προκειμένου να συνθέσει όλη την εικόνα για τα όσα συνέβησαν πριν τη στιγμή που ο Ρουπακιάς κάρφωσε το στιλέτο στην καρδιά του 34χρονου Παύλου, η αστυνομία έχει ζητήσει να γίνει άρση τηλεφωνικού απορρήτου, τόσο για το θύμα όσο και για τον δράστη.

Σημείο - κλειδί θα είναι, ωστόσο, τα στοιχεία από την άρση απορρήτου του Γιώργου Πατέλη, προέδρου της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια.

Η ενέργεια αυτή, κρίθηκε απαραίτητη από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές, ώστε να διαπιστωθεί κάτω από ποιες συνθήκες έγινε το «προσκλητήριο» των μελών της «Χρυσής Αυγής» στην Αμφιάλη, που κατέληξε στη δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα.

Αξιωματικοί της αστυνομίας, εκτιμούν ότι λόγω της συγγενικής σχέσης που έχουν οι δύο άνδρες (είναι μπατζανάκια) αλλά και της συνεργασίας τους με την Τοπική Οργάνωση της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια, ο Γιώργος Πατέλης ήταν αυτός που ουσιαστικά κάλεσε τον δράστη του εγκλήματος όπως και άλλα πρόσωπα στο μοιραίο ραντεβού έξω από την καφετέρια στην Αμφιάλη.

Η απολογία του 45χρονου Ρουπακιά αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, από τη στιγμή που έχει στοιχειοθετηθεί πλήρως η σχέση του με τη Χρυσή Αυγή.

Επιβαρυντικό στοιχείο, άλλωστε, θεωρείται πως είναι το γεγονός ότι λίγο μετά τη δολοφονία επιχείρησε να καταστρέψει τα στοιχεία που τον συνέδεαν με την οργάνωση.

Ωστόσο υπάρχει το οπτικό υλικό, φωτογραφίες και βίντεο, από την παρουσία του σε εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής, όπως για παράδειγμα στη διανομή τροφίμων στη Νίκαια και τα επεισόδια στο Μελιγαλά, που καταδεικνύουν τους δεσμούς του με την οργάνωση, η οποία, επί της ουσίας, τον έχει αποκηρύξει δημοσίως. 

Παύεται η διάθεση αστυνομικών συνοδών στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής

Μέχρι να αποφανθεί η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου αν οι πράξεις του κόμματος συντελούν εγκληματική οργάνωση

Με εισήγηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια και σχετική απόφαση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, παύει η διάθεση αστυνομικών συνοδών στους οποίους είχε ανατεθεί η προστασία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, μέχρι να αποφανθεί η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου επί των στοιχείων που της έστειλε χθες ο Νίκος Δένδιας, σχετικά με αξιόποινες πράξεις μελών-υποστηρικτών του κόμματος «Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή». Οι πράξεις αυτές φαίνεται να προσιδιάζουν σε σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και στην άσκηση οργανωμένης εγκληματικής δραστηριότητας.

Μετά την παύση των αστυνομικών συνοδών, το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. ανακοινώνει ότι κατά περίπτωση μέτρα για την ασφάλεια των εν λόγω βουλευτών (κατά τις μετακινήσεις τους και κατά την παρουσία τους σε συγκεκριμένο χώρο) θα δύναται να λαμβάνει η Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας Επισήμων, εφόσον της υποβληθεί αίτημα.

Υπενθυμίζεται ότι αντίστοιχη απόφαση ελήφθη και στις 18 Σεπτεμβρίου του 2012, με εξαίρεση τότε του γενικού γραμματέα της Χρ. Αυγής, αλλά λόγω ειδικών συνθηκών ασφαλείας διατέθηκαν εκ νέου σε ορισμένους βουλευτές του συγκεκριμένου κόμματος αστυνομικοί συνοδοί, ύστερα από απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής Αξιολόγησης Κινδύνου.

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν, κρίθηκε επιπλέον ότι μέχρι να αποφανθεί η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου επί της αναφοράς του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, η διάθεση συγκεκριμένων αστυνομικών συνοδών στους βουλευτές του κόμματος είναι ασύμβατη, θεσμικά και νομικά, με τα καθήκοντα της Ελληνικής Αστυνομίας και τα αγαθά της προστασίας της έννομης τάξης και του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος που υπηρετεί.

Newsbeast

Νέα σεισμική δόνηση στην Κρήτη

Νέα σεισμική δόνηση σημειώθηκε σήμερα στις 09:07 στα νότια της Κρήτης.

Σύμφωνα με το Ευρωμεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο, η σεισμική δόνηση έντασης 3,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, είχε επίκεντρο 31 χιλιόμετρα νότια της Ιεράπετρας και 84 νοτιοανατολικά του Ηρακλείου.

newpost.gr

“Μαχαιροβγάλτης δεν γίνεται κανείς λόγω κρίσης”

Ναζί κανείς ή να μη ζει. Αναλόγως διαγωγής θα αποφασίζει η τοπική οργάνωση της ΧΑ. Αποκηρύσσει τον φόνο βεβαίως, αλλά δεν δίνει καμία πειστική εξήγηση για το έγκλημα. Ο θύτης δεν ήταν απλά μέλος της, δεν συμμετείχε στον καβγά και πήγε για να «καθαρίσει».

Μας είχαν προειδοποιήσει άλλωστε για ένα θερμό πολιτικά Φθινόπωρο και άρχισαν με συνεχείς προκλήσεις προς το σάπιο πολιτικό σύστημα: Μελιγαλάς, Πέραμα και κυρίως Νίκαια.

Φόνος εν ψυχρώ. Δολοφονία ειδεχθής. Τα «παλικάρια» δεν κερνάνε μόνο κλοτσιές τους λαθρομετανάστες, αλλά και μαχαιριές. «Επαγγελματικές», όπως είπαν οι έμπειροι ιατροδικαστές

Λοιπόν, τα παραμύθια κομμένα. Οι ιστορίες για ανήμπορες γριούλες, που βγαίνουν έξω από το σπίτι τους χάρη στη συμπονετική δράση της ΧΑ. Οι μύθοι για διαμερίσματα που είχαν καταληφθεί από αλλοδαπούς και μετά την επέμβαση των χρυσαυγιτών παρεδόθησαν στους ιδιοκτήτες βαμμένα, με αλλαγμένες κλειδαριές, συντήρηση στο παρκέ και καινούργιες μπαταρίες στα μπάνια.  Παρενθετικά και μόνο, αυτά τα διαμερίσματα πρέπει να ήταν τόσα πολλά, που είναι απορίας άξιον πως η ΧΑ δεν έχει μετατραπεί σε συνεργείο ελαιοχρωματιστών.

Όσοι «τρελαινόμασταν» με αυτά που βλέπαμε από τη ΧΑ, ήμασταν με τους «ψεύτες πολιτικούς». Ενώ στη ΧΑ είναι εκτός από ψεύτες και εγκληματίες. Δεν ήταν παρά «περαστικός από τα γραφεία» ο δράστης, ενώ συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις της ΧΑ, με ντοκουμέντα.

Όσοι ασκούσαμε σκληρή κριτική στη ΧΑ πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, μας ένοιαζαν οι ψήφοι και δεν βλέπαμε ότι το  «ελληνόμετρο» είχε χτυπήσει κόκκινο. «Χρειάζονται και αυτοί», μας έλεγαν…

Έφτασαν στο σημείο να θεωρούν εαυτούς πολιτικούς απογόνους του Ίωνα Δραγούμη, μιας και αυτοπροσδιοριζόταν ως εθνικιστής, όπως και αυτοί. Από αυτό και μόνο αντιλαμβάνεται κανείς σε ποιο ακροατήριο απευθύνονται.

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι η ακροδεξιά τελειώνει στον ΛΑΟΣ. Από εκεί και πέρα δεν μιλάμε για δεξιά. Δεξιά χωρίς κοινοβουλευτισμό, κράτος δικαίου και ελευθερίες (οικονομικές, κοινωνικές αλλά και έκφρασης) δεν υφίσταται.

Και ιστορικά αν θέλετε, τα περιβόητα «τάγματα ασφαλείας» (που λατρεύει η ΧΑ) στελεχώθηκαν κυρίως από απότακτους βενιζελικούς αξιωματικούς του αποτυχημένου κινήματος του 1935. Δεν ήταν «δεξιοί» με καμία έννοια.

Υπάρχει και η άλλη «θεωρία», ότι πρόκειται για «ακτιβιστές». Για να αποδειχτεί με τον πιο τραγικό τρόπο η αληθινή φύση τους.

Δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή όλα αυτά γίνονται με κεντρική καθοδήγηση και οι «στρατιώτες» εκτελούν εντολές, πράγμα πιθανόν καθώς ο δράστης ενδέχεται να περίμενε «κάλυψη», ή υπάρχουν ομάδες που έχουν αυτονομηθεί και η κεντρική ηγεσία της ΧΑ δεν μπορεί να τους ελέγξει.

Όπως και να έχει το πράγμα, η ελληνική κοινωνία ταρακουνήθηκε και συνειδητοποίησε τι φίδι έχει στον κόρφο της. Οι επιθέσεις στους μετανάστες ήταν ο πρόλογος. Έχουν μπει στο κυρίως θέμα: επιθέσεις σε αριστερούς, σε δεξιούς, σε όποιον διαφωνεί μαζί τους. Φορείς της βίας, της «απόλυτης ιδέας» του ολοκληρωτισμού, σιχαίνονται κάθε ψήγμα διαφορετικότητας.

Και να σταματήσει το «άλλοθι» της κρίσης. Αν πήγαινε η πλειοψηφία των βαριά θιγόμενων από τα Μνημόνια, την ανεργία, τα μέτρα και τα χαράτσια, η ΧΑ θα είχε ήδη 50%. Ο ακραία απελπισμένος το μαχαίρι το στρέφει στον εαυτό του, όχι στους άλλους. Μαχαιροβγάλτης δεν γίνεται κανείς λόγω κρίσης. Την είχε την ειδικότητα και τώρα την ασκεί…

Γνωστός δημοσιογράφος προέτρεπε τη ΝΔ να συνεργαστεί με μια «πιο σοβαρή ΧΑ»; Πόσο σοβαρή; Με πόσα θύματα; Με βαρύ οπλισμό; Με τεθωρακισμένα; Σκέψεις ένταξης της ΧΑ στο «σύστημα». Δεν έχουν αντιληφθεί ότι η ΧΑ θέλει να παίξει το παιχνίδι με τους δικούς της όρους και μόνο με αυτούς.

Και τώρα τι γίνεται; Η αντεκδίκηση είναι προ των πυλών. Και μετά η εκδίκηση στην αντεκδίκηση. Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση της οργανωμένης πολιτείας; Η αυστηρή τήρηση των Νόμων, ιδίως των ποινικών. Αλλιώς πάμε για μπάχαλο. Τα αντανακλαστικά των αρμοδίων λειτούργησαν και πρέπει να συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση χωρίς κανένα δισταγμό.

Και τέλος προτρέπω όσους τους ψήφισαν να το επαναλάβουν. Αλλά να μην λένε ιστορίες για αγρίους ότι ψηφίζουν από «αντίδραση», «αντισυστημικά» και άλλες σαχλαμάρες. Ψηφίζουν νεοναζί. Τελεία.

Μ.Ο.